صورت ما وقتی سرخ یا قرمز می‌شود که بدن ما در پی احساس خجالت یا بروز استرس به دلیل قرار گرفتن در موقعیت‌های ناخوشایند اجتماعی، واکنش و پاسخی فیزیولوژیکی نشان می‌دهد.
این پاسخ شامل ترشح آدرنالین است که باعث گشاد شدن عروق خونی در پوست ما می‌شود و اجازه می‌دهد خون بیشتری در آنها جریان یابد. افزایش جریان خون منجر به قرمز شدن صورت و ایجاد رژگونه طبیعی می‌شود.
اما چرا بسیاری از زنان و گروهی از مردان به رژگونه زدن با استفاده از لوازم آرایشی علاقمند شده‌اند و حتی برخی از آنها ترجیح می‌دهند که گونه‌های خود را کاملا غیرطبیعی، سرخ نشان دهند؟
در حالی که سودمندی رژگونه فارغ از جنبه زیبایی شناختی آن همچنان مبهم است، ولی برخی روانشناسان احتمال می‌دهند که سرخ شدن صورت جنبه‌های اجتماعی مثبتی را برای فرد به همراه دارد؛ شاید پای چیزی چون نمایش تَبِ عشق در صورت هم در میان باشد.
اما سرخ شدن در بیشتر جوامع به عنوان یک سیگنال و نشانه‌ای برای انتقال وضعیت عاطفی ما به دیگران پذیرفته شده است.
سرخی صورت اگر نشانه عصبانیت و ناراحتی فرد تلقی شود، می‌تواند نقش علامت لزوم کاهش تنش یا تغییر موقعیت و رفتار را بازی کند. اگر ناشی از خجالت فرد به نظر برسد، می‌تواند موجب بروز صمیمت بیشتر در جمع شود. همچنین، اگر سرخ شدن صورت به دلیل شرمندگی فرد از ارتکاب اشتباه باشد، می‌تواند شرایط را برای بخشش او زودتر از پذیرش توضیح کلامی فراهم کند.
البته مصرف الکل نیز می‌تواند باعث قرمزی صورت در برخی افراد شود. وقتی الکل می‌نوشیم، بدن ما آن را به ماده‌ای به نام استالدئید متابولیزه می‌کند. این ترکیب می‌تواند باعث انبساط عروق خونی و در نتیجه افزایش جریان خون در پوست شود. در نتیجه، صورت ما می‌تواند قرمز شود که این پدیده به عنوان «گُرگرفتگی از الکل» شناخته می‌شود.
حتی در صورتی که سرخ شدن چهره شما ناشی از مصرف الکل هم باشد، دوستان شما کمتر از شوخی‌ها و حرف‌های گاه زننده شما دلگیر می‌شوند و بیشتر مراقب شما خواهند بود تا الکل زیادی مصرف نکنید.
