دنیای ما مملوء از آدم های مختلف، با درجات متفاوتی از ضریب هوشی است. تقریباً همه دوست دارند ادعای باهوش بودن کنند، اما آن هایی که از هوش بسیار بالایی برخوردارند، گاهی داشتن این ویژگی برایشان دردسرساز می شود.
با این حال، به ویژه در فضای حرفه ای، داشتن اندکی هوش مشکلی ایجاد نمی کند. افرادی که از هوش کمتری برخوردارند، عادت هایی دارند که فوراً آن ها را برجسته می کند.
۱- کم هوش ها تقصیر اشتباهات خود را به گردن دیگران می اندازند
کم هوش ها بسیار مشخص و غیر حرفه‌ای اند و چیز دیگری که باهوش ها هرگز انجام نمی دهد: هر کسی که دائماً سعی می کند اشتباهات خودش را به گردن دیگران بیاندازد، فوراً معلوم می کند که از هوش چندانی برخوردار نیست.
کم هوش ها تمایلی به پذیرفتن مسئولیت اشتباهات خود ندارند و به جایش، ترجیح می دهند به حال خودشان تأسف بخورند یا تقصیر را گردن دیگران بیاندازند.
باهوش ها اما می دانند که اشتباه کردن به معنای فرصتی برای یادگیری و داشتن عملکردی بهتر در آینده است.
۲- کم هوش ها همیشه می خواهند حق با خودشان باشد
در هنگام جر و بحث، کم هوش ها در همدلی با فرد مقابل خود و درک بحث، با مشکل رو به رو هستند. این افراد همچنین از توجه به بحث و تجدید نظر احتمالی در نظرات خود ناتوان اند.
یکی از نشانه های واضح هوش، برخورداری از قدرت درک مسائل از جهات مختلف است. به علاوه، باهوش ها همیشه ذهن خود را در برابر اطلاعات و معیارهای جدید باز نگه می دارند.
کم هوش ها تا ابد به جر و بحث ادامه می دهند تا بر دیدگاه خود پافشاری کنند. این البته جدا از جر و بحث های قابل قبول شان با شخص مقابل شان است.
این البته به این معنا نیست که باهوش ها همیشه به طور خودکار با دیگران موافق اند. با این حال، آن ها به دقت گوش می دهند و همه ی ابعاد بحث را سبک سنگین می کنند تا بر اساس آن تصمیم بگیرند.
۳- کم هوش ها به هر اختلافی با خشم و پرخاشگری واکنش نشان می دهند
مسلماً همه ی ما گهگاه عصبانی می شویم – حتی باهوش هایی که در میان ما زندگی می کنند.
این رفتار اما واکنش استاندارد کم هوش ها به مواقعی است که وضع مطابق میل شان پیش نمی رود. آن ها هر زمان که احساس کنند کنترل وضع از آنچه مایل بودند خارج شده، از خشم و رفتار پرخاشگرانه برای به کرسی نشاندن حرف خود استفاده می کنند.
۴- کم هوش ها نیازها و احساسات دیگران را نادیده می گیرند
باهوش ها معمولاً توانایی گذاشتن خود به جای دیگران را دارند. با این کار، درک دیدگاه های دیگران دیگر دشواری چندانی برایشان ندارد.
با این حال، برای کم هوش ها تصور اینکه کسانی هستند که نظری متفاوت از آن ها درباره ی موضوعی دارند و بنابراین با آن ها موافق نیستند، دشوار است.
همه ی ما گهگاه خودخواه می شویم، امری که کاملاً طبیعی و انسانی است. تنها نکته ی مهم در اینجا این است که یک نقطه ی تعادل میان نیاز به دنبال کردن اهداف و نیازهای خود و نیاز به واکنش نشان دادن به احساسات اطرافیان مان وجود دارد.
۵- کم هوش ها خود را بهتر از دیگران می دانند
باهوش ها سعی می کنند برای دیگران انگیزه و کمک باشند. آن ها به این دلیل این کار را انجام می دهند که از تحت الشعاع قرار گرفتن ترسی ندارند. آن ها از میزان سالمی از اعتماد به نفس برخوردارند و هوش کافی برای برآورد توانایی های خود را دارند.
کم هوش ها اما اغلب دیگران را کوچک می کنند تا خودشان بهتر به نظر برسند. این افراد معتقدند از همه بهترند و به سرعت دیگران را پیش‌داوری می کنند. این ها نشانه ی هوش نیست.
بسیاری از زیست شناسان معتقدند توانایی ما انسان ها در همکاری با یکدیگر، نقش قابل توجهی در تکامل مان داشته است. بنابراین شاید بزرگ ترین نشانه ی هوش، داشتن قدرت همکاری با دیگران باشد.
منبع: روزیاتو
