:max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-596317776-59c805840d327a00117f2666.jpg)
در دوره‌ی ماه عسل، زمانی که هر چیز به نظر جدید و جذاب می‌آید و دو عاشق نمی‌توانند حتی یک لحظه از دیگر دست بکشند، تصمیم‌گیری در موضوعات مالی یا شغلی امری بسیار دشوار است. برای سال‌های طولانی، علم نتوانسته بود با دقت توضیح دهد که چرا عملکرد عادی مغز در زمان عاشق شدن به اختلال می‌خورد، اما یک مطالعه جدید به پاسخ‌هایی جدید دست یافته است.
تحت رهبری دکتر فیل کاوانا از دانشگاه کانبرا و دانشگاه استرالیای جنوبی، یک تیم تحقیقاتی نظرسنجی از ۱۵۵۶ جوان عاشق را انجام داد که خود را به عنوان “عاشق” می‌شناختند. هدف این نظرسنجی ارزیابی احساسات و رفتارهای شرکت‌کنندگان دربارهٔ شریک زندگی‌شان بود.
در مرحله‌ی دوم مطالعه که به بررسی شدت عشق عاشقانه اولیه می‌پرداخت، تنها ۸۱۲ نفر از شرکت‌کنندگان شامل شدند که اعلام کردند دوره‌ی عاشقی آنها کمتر از دو سال بوده است. هدف این تیم تحقیقاتی بررسی نقش سیستم فعال‌سازی رفتاری (BAS)، یا مکانیسم فعال در ذهن و بدن که رفتارهای ممکن است به پاداش منجر شوند، در شکل‌گیری عشق رمانتیک است.
نتایج این مطالعه تایید کرد که بسیاری از افراد وقتی عاشق می‌شوند، با تغییراتی در عملکرد مغز خود روبرو می‌شوند. این تغییرات عملکردی منجر به تمرکز موقت ذهن و اعمال بر روی شخص مورد علاقه می‌شود. در مورد علت این تغییرات، دکتر کاوانا به افزایش هورمون‌ها اشاره کرد و توضیح داد: “نقش اکسی‌توسین در عشق رمانتیک را می‌شناسیم؛ زیرا وقتی با عزیزان تعامل داریم، این هورمون در سیستم عصبی و جریان خون ما حضور دارد. اما وقتی ترکیب اکسی‌توسین با دوپامین درآید، ترکیب شیمیایی که مغز در طول دوران عاشقی آزاد می‌کند، عزیزان برای ما اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند.”
دکتر کاوانا توضیح داد: “بطور کلی، عشق مسیرهای مرتبط با احساسات مثبت را در مغز فعال می‌کند.” نتایج این مطالعه کامل در شماره ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ نشریهٔ علمی “Behavioral Sciences” منتشر شده است.
