یک تحقیق تازه نشان داده است که ویروس‌های بسیار قدیمی که صدها میلیون سال پیش مهره‌داران را آلوده کرده‌اند، نقش اساسی در تکامل مغز و بدن‌های بزرگ انسان‌ها ایفا کرده‌اند.
این مطالعه، که در مجله “سل” منتشر شده، میلین را بررسی می‌کند؛ لایه‌ای عایق از بافت چربی که سرعت حرکت سیگنال‌های الکتریکی در اطراف عصب را افزایش می‌دهد.
با تأکید نویسندگان تحقیق، یک توالی ژن از رتروویروس‌ها، ویروس‌های حمله‌کننده به دی‌ان‌ای میزبان خود، برای تولید میلین اهمیت زیادی دارد و این توالی در پستانداران، دوزیستان و ماهی‌های مدرن یافت می‌شود.
رابین فرانکلین، نویسنده ارشد تحقیق و عصب‌شناس، اظهار کرد: “موضوع قابل توجه این است که بدون آلودگی به رتروویروس‌ها، این اتفاق در تمامی مهره‌داران شناخته شده مدرن مانند فیل‌ها، زرافه‌ها و … رخ نمی‌داد.”
محققان با جستجو در پایگاه‌های داده ژنومی، عوامل ژنتیکی مرتبط با تولید میلین را کشف کردند. تانای گش، زیست‌شناس، به مناطق “غیر کدشده” ژنوم علاقه‌مند شد، مناطقی که هیچ عملکرد ظاهری ندارند و امروزه در حوزه تکامل ارزیابی می‌شوند. تحقیقات او منجر به شناسایی توالی‌ای به نام “ترومیلین” از یک رتروویروس شد، که در ژن‌های ما وجود دارد.
آزمایش‌های انجام شده نشان داد که حذف این توالی در موش‌ها باعث عدم تولید پروتئین لازم برای تشکیل میلین می‌شود. این توالی در گونه‌های مختلف از مهره‌داران آرواره‌دار یافت شد و نشان داد که حدود ۳۶۰ میلیون سال پیش در درخت زندگی آرواره‌دارها ظاهر شده است.
براد زوچرو از دانشگاه استنفورد به این مطالعه “بینش شگفت‌انگی” از تاریخ اجداد آرواره‌دار ما گفت و تأکید کرد که همیشه یک فشار تکاملی وجود داشته است تا فیبرهای عصبی سریع‌تر سیگنال‌های الکتریکی را هدایت کنند.
او اظهار داشت: “اگر آن‌ها این کار را سریع‌تر انجام دهند، شما عملکرد سریعتری خواهید داشت.” میلین به سرعت انتقال سیگنال‌های الکتریکی بدون افزایش قطر سلول‌های عصبی امکان‌پذیر می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد به هم نزدیک‌تر شوند.
در غیاب میلین در بی‌مهرگان، راه‌های دیگری برای انتقال سریع سیگنال‌های الکتریکی پیدا شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که عفونت ویروسی به دوران‌های مختلف تاریخ ماهره‌داران افتاده است و به تنوع این گونه‌ها کمک کرده است.
