سرطان آلت تناسلی زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های بدخیم در آلت شروع به رشد خارج از کنترل می‌کنند. با وجود اینکه این سرطان نادر است، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ شیوع آن حدود ۷۷ درصد افزایش یابد.
این نوع سرطان بیشتر در کشورهای در حال توسعه شایع است، اما موارد آن در بسیاری از کشورهای اروپایی نیز رو به افزایش است. سن بالای ۵۰ سال یکی از عوامل اصلی خطر برای سرطان آلت تناسلی است و با پیر شدن جمعیت اروپا، این مسئله بیشتر مطرح می‌شود.
عوامل دیگری که خطر ابتلا به سرطان آلت تناسلی را افزایش می‌دهند شامل سفتی پوست ختنه‌گاه، بهداشت ضعیف ناحیه تناسلی و مصرف سیگار است. در افرادی که در بدو تولد ختنه شده‌اند، این نوع سرطان نادر است.
بیش از ۹۰ درصد سرطان‌های آلت تناسلی از سلول‌های سنگفرشی پوست آلت تناسلی منشأ می‌گیرند. سایر بدخیمی‌ها مانند ملانوم، سرطان سلول پایه‌ای یا سارکوم کمتر شایع هستند. ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) در حدود نیمی از موارد سرطان‌های سلول سنگفرشی نقش دارد.
HPV که احتمالاً شایع‌ترین عفونت جنسی منتقل‌شونده است، می‌تواند از طریق تماس پوستی منتقل شود. بیش از ۷۰ درصد افراد بزرگسال که از نظر جنسی فعال هستند، در طول زندگی خود به این ویروس مبتلا می‌شوند. بیشتر این عفونت‌ها علائمی ندارند و بدون ایجاد عوارض طولانی‌مدت، ناپدید می‌شوند. به نظر نمی‌رسد که عفونت قبلی با HPV محافظتی در برابر عفونت‌های آینده ایجاد کند.
HPV می‌تواند زیر سطح پوست باقی بماند و در آلت تناسلی تغییرات پیش‌سرطانی ایجاد کند. این تغییرات ممکن است به صورت زگیل یا زخم بدون درد ظاهر شوند.
شایع‌ترین نوع پرخطر HPV، نوع ۱۶، می‌تواند موجب تغییرات بدخیم در بافت‌های آلت تناسلی، دهانه رحم، دهان، گلو، واژن و مقعد شود. این نوع از HPV احتمالاً بیشترین قابلیت ایجاد سرطان را دارد.
واکسن‌های HPV به طور چشمگیری نرخ سرطان دهانه رحم را کاهش داده‌اند. اثرات این واکسن‌ها روی سرطان آلت تناسلی مردان ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشد، زیرا فاصله زمانی طولانی بین عفونت HPV و بروز سرطان وجود دارد.
سرطان آلت تناسلی اغلب به دلیل شرمندگی یا تأخیر در مراجعه به پزشک، دیر تشخیص داده می‌شود. بیماران معمولاً خوددرمانی می‌کنند و پزشکان نیز ممکن است ضایعات سرطانی را اشتباه تشخیص دهند. تشخیص و درمان سریع بسیار مهم است، زیرا اگر سلول‌های بدخیم به گره‌های لنفاوی کشاله ران گسترش یابند، شانس درمان کاهش می‌یابد.
درمان سرطان آلت تناسلی
بافت سرطانی می‌تواند با لیزر یا جراحی میکروسکوپی برداشته شود. این روش‌ها ممکن است با شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی ترکیب شوند. برخی از تومورها به درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند و ممکن است نیاز به قطع آلت تناسلی باشد، اما این همیشه آخرین راه‌حل است. روش‌های جدیدی مانند استفاده از سلول‌های T مهندسی‌شده که به سلول‌های آلوده به HPV حمله می‌کنند یا ایمنی‌درمانی‌هایی مانند توسیلیزوماب که پاسخ ایمنی به تومورهای سلول سنگفرشی را بهبود می‌دهد، امیدبخش هستند.
