بسیاری از افراد به منظور جلوگیری از ظهور آکنه، اقدام به حذف خوراکی‌های شیرین از رژیم غذایی خود می‌کنند. آیا ارتباطی بین مصرف شکر و بروز آکنه وجود دارد؟
در صورتی که پوست شما مداوماً با جوش‌ها مواجه می‌شود، احتمالاً ترغیب می‌شوید تا شکر را از تغذیه خود حذف کنید. این توصیه در منابع مختلف آنلاین یافت می‌شود و به نظر می‌رسد که مطالعات متعددی نیز این مفهوم را تأیید می‌کنند. با این حال، واقعیت این است که قطع مصرف شکر ممکن است تنها کافی نباشد تا مشکل جوش‌ها را حل کند.
آیا مصرف قند و شکر واقعاً باعث ظهور آکنه می‌شود؟ با توجه به کارشناسان، اشاره به خوراکی‌های شیرین به‌عنوان عامل تنها در بروز آکنه ممکن است بیش‌ازحد ساده‌سازانه باشد، زیرا برخی از عوامل دیگر نیز در ایجاد آکنه دخالت دارند.
آکنه ناشی از تداخلات پیچیده‌ای بین سطوح هورمون‌ها، غدد چربی، تجمع سلول‌های پوستی و میکروبیوم پوست در ترکیب با عوامل زندگی مانند استرس و تغذیه است. از این رو، تغییرات در رژیم غذایی به تنهایی به عنوان راه‌حل درمانی برای آکنه توصیه نمی‌شود. در بسیاری از موارد، مصرف داروهای داخلی و موضعی نیز لازم است.
به گزارش لایوساینس، تحقیقات تغذیه انجام‌شده در چین، فرانسه و ترکیه ارتباطی بین مصرف شکر و ظهور آکنه نشان داده‌اند. با این حال، این تحقیقات نتایج قطعی را ارائه نمی‌دهند که شکر باعث آکنه می‌شود و عوامل دیگر نیز ممکن است در این نتایج تأثیر داشته باشند.
بنا بر تست‌های تصادفی کنترل‌شده در کره جنوبی، افرادی که رژیم کم‌کربوهیدراتی را دنبال می‌کردند، نسبت به افرادی که رژیم پرکربوهیدراتی را مصرف می‌کردند، بهبود ملموسی در مشکل آکنه‌شان داشتند.
بنابراین، نتیجه‌گیری قطعی در این زمینه دشوار است، زیرا بسیاری از تحقیقات در این زمینه از نظر طراحی نقص‌هایی دارند و این موضوع تفسیر نتایج را مشکل می‌کند. به عنوان مثال، افرادی که خودشان آکنه دارند، ممکن است دچار بیماری‌های پوستی دیگری مثل فولیکولیت باشند که به شکلی شبیه آکنه به نظر می‌رسد. به همین دلیل، در این تحقیقات ممکن است افرادی شرکت داشته باشند که در واقع مشکل آکنه را نداشته‌اند.
در تحقیقات مشاهده‌ای که به ارتباط میان رژیم غذایی و آکنه پرداخته‌اند، شرکت‌کنندگان عمدتاً پرسش‌نامه‌هایی درباره عادات تغذیه‌ای خود پر می‌کنند. با این حال، افراد معمولاً توانایی دقیق در به‌خاطرآوردن غذاهای مصرفی یا میزان آن‌ها را ندارند. این پرسش‌نامه‌ها معمولاً در بازه‌های زمانی مختلف اجرا می‌شوند و تغییرات در الگوی تغذیه‌ای را نادیده می‌گیرند. به‌علاوه، غذاهای شیرین معمولاً شامل اجزای مختلفی مثل لبنیات و کاکائو هستند که ممکن است نیز بر آکنه تأثیرگذار باشند.
بعضی از عوامل محرک آکنه معمولاً در تحقیقات تغذیه نادیده گرفته می‌شوند و قابلیت کنترل آن‌ها را ندارند. به‌عنوان مثال، اثرات انبوه هورمون کورتیزول (که به عنوان هورمون استرس شناخته می‌شود) ممکن است منجر به تشدید آکنه شود. همچنین، برخی افراد ممکن است با وضعیت‌هایی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مواجه باشند که به تحریک آکنه منجر می‌شود. در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، مقاومت به انسولین و افزایش تولید هورمون‌های مردانه توسط تخمدان‌ها رخ می‌دهد.
هورمون‌های مردانه مانند تستوسترون و دی‌هیدروتستوسترون به‌عنوان دو عامل محرک در ایجاد آکنه در هر دو جنس مورد توجه قرار می‌گیرند. سطوح بالای هورمون‌های مردانه در پوست موجب افزایش ترشح چربی توسط غدد چربی می‌شوند. این چربی یک ماده چسبنده و روغنی است که در مرطوب‌کردن و حفاظت پوست نقش دارد.
ظهور جوش‌ها زمانی رخ می‌دهد که منافذ فولیکول‌های مو با سبوم به مقدار زیادی مسدود می‌شود. در این وضعیت، سلول‌های پوست چسبناک می‌شوند که انسداد را تشدید می‌کند. این شرایط باعث ایجاد محیط مناسب برای باکتری‌های مختلف، از جمله کوتی‌باکتریوم‌های آکنه، می‌شود که تورم و قرمزی جوش‌ها را ایجاد می‌کنند.
مصرف غذاهای با شاخص گلیسمی بالا، مانند نان سفید، به سرعت قند را در جریان خون آزاد کرده و باعث واکنش انسولین می‌شوند. این واکنش موجب افزایش فاکتور رشد شبه‌انسولین ۱ می‌شود که تولید هورمون‌های مردانه را افزایش می‌دهد.
غذاهایی که باعث افزایش ناگهانی قند خون می‌شوند، ممکن است تولید هورمون‌های مسبب آکنه را افزایش دهند. اما در مقایسه با دیگر محرک‌ها، سنجش تأثیر آن‌ها دشوار است.
با توجه به تلاش برای درمان آکنه، بسیاری از افراد به‌جای مشورت با متخصص پوست، تغییرات چشم‌گیری در رژیم غذایی‌شان ایجاد می‌کنند و به حذف قندها و غذاهای دیگر که به آن‌ها مصرف شیرینی نیز اضافه می‌شود، پرداخته‌اند. به همین دلیل، در صورت داشتن مشکل آکنه، قبل از ایجاد تغییرات چشم‌گیر در رژیم غذایی خود، بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت نمایید.
