یک تصور کلیشه‌ای وجود دارد که می‌گوید نوجوانان دیر به خواب می‌روند، اما افراد مسن‌تر صبح زود از خواب بیدار می‌شوند. به نظر می‌رسد در این کلیشه، حقیقتی وجود دارد که در واقع بخشی از روند طبیعی پیر شدن است.
متخصصان توصیه می‌کنند که افراد حداقل هفت ساعت یا بیشتر در طول شب بخوابند. آنها همچنین می‌گویند که داشتن یک ساعت معین برای خواب رفتن برای بدن مفید است. با این حال، وقتی که افراد سن بالاتری می‌رسند، معمولاً مدت زمان خواب آنها هر ده سال، سی دقیقه کاهش می‌یابد. همچنین، افراد تمایل دارند که زودتر به خواب بروند و زودتر از خواب بیدار شوند. البته دلایل مختلفی برای این اتفاق وجود دارد.
همه این دلایل به علتی در مغز ما برمی‌گردند. الگوی پیری و نیز زودتر خواب رفتن و بیدار شدن بیشتر به علت مشکلاتی است که در مغز به وجود می‌آید. وقتی پیر می‌شویم، مغز نیز مثل بقیه بخش‌های بدن ما، به تدریج توانایی خود را از دست می‌دهد.
دکتر سایرام پاراتاساراتی، مدیر مرکز خواب و علوم دانشگاه آریزونا، اظهار داشته است: “سیم‌کشی‌های مغز احتمالاً دیگر به ورودی‌ها پاسخ نمی‌دهد. چرا که مغز پیر شده است.” این ورودی‌ها نشانگرهایی هستند که به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم در چه ساعتی از روز هستیم. این ورودی‌ها شامل نور روز، نشانه‌های اجتماعی، زمان صرف غذا و فعالیت‌های بدنی می‌شوند.
اهمیت این ورودی‌ها را وقتی که در یک اتاق تاریک بدون نور یا غذا قرار داریم، به خوبی می‌فهمیم. در واقع، اگر در یک اتاق تاریک و بدون نور یا غذا بمانیم، تعیین ساعت روز و شب برای ما دشوار خواهد بود.
الگوی پیری و زودتر خواب رفتن و بیدار شدن اصولاً به مغز مربوط می‌شود. وقتی پیر می‌شویم، مغز به تدریج نمی‌تواند به خوبی به اطلاعات ورودی از محیط پاسخ دهد. این موضوع همچنین یکی از دلایلی است که افراد مسن ممکن است زودتر از جوانان خسته شوند و ممکن است زودتر به رختخواب بروند و زودتر از خواب بیدار شوند.
همچنین چشم‌ها نقش مهمی در دریافت نشانه‌های خارجی ایفا می‌کنند و قدرت بینایی نیز با افزایش سن تغییر می‌کند. پروفسور سیندی لوستیگ، استاد دانشگاه میشیگان، اظهار داشته است: “قدرت بینایی با افزایش سن تغییر می‌کند. افزایش سن باعث کاهش شدت تحریک نوری دریافت شده توسط مغز می‌شود. این در حالی است که تحریک نوری در تنظیم ساعت شبانه روزی ما و نگهداری از آن نقش مهمی دارد.”
این موضوع همچنین بر افرادی تأثیر می‌گذارد که ممکن است به آب مروارید مبتلا شوند. آب مروارید بیماری رایجی است که به طور معمول افراد مسن مبتلا به آن می‌شوند.
به گفته پاراتاساراتی، آب مروارید باعث می‌شود که نور غروب آفتاب به درستی از طریق چشم دریافت نشود. به این ترتیب، مغز غروب آفتاب را زودتر از غروب واقعی تخمین می‌زند.
از طرفی، این بیماری نیز بر سطح ملاتونین در بدن تأثیر می‌گذارد. ملاتونین به عنوان هورمون خواب شناخته می‌شود که به طور معمول پس از غروب خورشید در بدن افزایش می‌یابد.
به طور کلی، زودتر به خواب رفتن و زودتر از خواب بیدار شدن، بخشی از روند طبیعی پیری است.
