گلشیفته فراهانی بازیگر ۴۰ ساله ایرانی تباری میباشد که طی چندین و چند سال فعالیت در سینمای ایران و جهان نشان داده که از پس هر نقشی بر خواهد آمد.
رهاورد فراهانی در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۶۲ در شهر تهران و در خانوادهای مشهور و هنرمند چشم به جهان گشود. پدر و مادر او بهزاد فراهانی و فهیمه رحیم نیا نام دارند که هر دوی آنها جزو بازیگران شناخته شده و توانمند سینما و تلویزیون ایران محسوب شده و کارنامه ارزشمندی را در تمام طول این سالها به ارمغان آوردهاند. خواهر و برادر وی نیز شقایق و آذرخش فراهانی نام دارند که به ترتیب در حوزه بازیگری و موسیقی فعالیت داشته و جزو نامهای شناخته شدهای محسوب میشوند.
رهاورد فراهانی که بعدها نام هنری گلشیفته را برای خود انتخاب کرد و امروزه با عنوان گلشیفته فراهانی در ایران و جهان شناخته میشود، به سبب آن که در خانوادهای هنری متولد شده بود، از همان سنین کودکی علاقه خود به موسیقی و پیانو را نشان داد و آغاز به فراگیری آن در شهر تهران نمود تا این که به واسطه جایگاه والدینش توانست تا برای نخستینبار در سن ۱۴ سالگی وارد حوزه بازیگری آن هم در اثری به کارگردانی داریوش مهرجویی فقید بشود. اثری به نام درخت گلابی که در سال ۱۳۷۶ اکران شد و داستان عشق نافرجامی را به تصویر میکشید که جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره فیلم فجر را برای گلیشفته فراهانی به همراه داشت.
او جزو آن دسته از بازیگرانی محسوب میشود که از همان سنین نوجوانی وارد عرصه شد و خیلی زود توانست جایگاه ارزشمندی را کسب نماید که فارغ از پیشینه خانوادگی به وی این اجازه را میداد تا با نامهای بسیار بزرگ و شناخته شدهای از سینمای ایران همکاری نماید. به همین منظور نیز تا پایان سال ۱۳۸۷ و فعالیتش در سینمای ایران به ایفای نقش در پروژههای مشهوری نظیر دو فرشته، بوتیک، میم مثل مادر، گیسبریده، سنتوری و درباره الی پرداخت تا افتخار همکاری با بزرگانی نظیر داریوش مهرجویی، اصغر فرهادی، رسول ملاقلیپور و مانی حقیقی را در طول سالهای فعالیتش در ایران داشته باشد.
بازیگری که هنوز هم بنا به عقیده بسیاری از سینماگران، نقش آفرینیاش در فیلم درام میم مثل مادر میتواند به عنوان بهترین هنرنماییاش لقب بگیرد. اثری به شدت زیبا و تاثیرگذار حول محور زنی که در جریان جنگ ایران و عراق و بمباران شیمیایی سردشت، دچار تاثیرات شدید شیمیایی شده و پس از به دنیا آمدن فرزندش و تنها گذاشته شدنش توسط همسرش مجبور میشود تا در شرایطی بسیار سخت و طاقتفرسا، پسرش را بزرگ نماید. رابطه مادر و فرزندی بین گلشیفته فراهانی و علی شادمان بسیار استادانه از آب در آمده و پس از گذشت سالیان سال هنوز هم میتواند احساسات هر بینندهای را جریحهدار نماید.
با این حال پس از ایفای نقش در کنار لئوناردو دیکاپریو در فیلم Body of Lies ساخته ریدلی اسکات در سال ۱۳۸۷ و همچنین تن دادن به یکسری حواشی و جنجال، توسط مقامات از فعالیت در سینمای ایران منع شد و به همین سبب نیز برای همیشه به فرانسه مهاجرت کرد تا باقی عمر خود را به حضور در سینمای بینالمللی اختصاص داده و پروژههای بزرگ و کوچکی را نقش آفرینی نماید که جنبه متفاوتی از قدرت بازیگری وی را به معرض نمایش گذاشته و تحسین مخاطبینش را در پی داشته است.
از فیلمهای کوچک و هنری همچون The Patience Stone، Rosewater و Two Friends گرفته تا آثار پرهزینه و بزرگ سینمای هالیوود همچون Exodus: Gods and Kings و Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales که در قامت نقشهای فرعی طرفدارانش مخصوصاً مخاطبینش ایرانی را حسابی به وجد آورده است. اخیراً نیز در همکاری با کمپانی نتفلیکس و کریس همسورث در سری فیلمهای سراسر اکشن و هیجانی Extraction در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳ میلادی به ایفای نقش پرداخته که به زیبایی هر چه تمام توانستهایم تا جنبه پرزد و خورد گلشیفته فراهانی را نیز شاهد باشیم.
فارغ از حوزه بازیگری و سینما، گلشیفته فراهانی جزو انسانهای دغدغهمند جامعه به شمار رفته و از محیط زیست گرفته تا ریشه کنی بیماری سل در ایران فعالیت مفید و حائز اهمیتی را به انجام رسانده است. هنرمند عضو آکادمی علوم و هنرهای سینما که دوستی و ارتباط نزدیکی با داریوش مهرجویی داشت و پیش از مهاجرت آنها در نظر داشتند تا اقتباسی از رمان تاریخی “کیمیا خاتون” را به ارمغان بیاورند که متاسفانه این پروژه هیچگاه رنگ و بوی واقعیت به خود ندید و برای همیشه فراموش شد.
گلشیفته فراهانی که حال در چهارمین دهه از زندگی خود به سر میبرد، نه تنها در حرفه بازیگری یک هنرمند همه چی تمام و حرفهای محسوب میشود، بلکه در حوزه موسیقی نیز ورود کرده و تجربه خوانندگی در کنار موسیقیدانان مختلفی همچون در آلبومی از محسن نامجو را داشته است. با گروه سینثپاپ فرانسوی جبرووکی نیز یک تکآهنگ را به ارمغان آورد که در سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شد و با استقبال قابل توجهی از سوی مخاطبین روبرو گشت.
منبع: گیمفا