باستان‌شناسان می‌گویند این احتمالاً نخستین باریست که شمشیری مانند این در روگالَند پیدا می‌شود. شهرداری نروژی سولدال در بخش شمال شرقی شهرستان روگالند واقع شده است.
بر اساس خبر منتشرشده از موزه باستان‌شناسی دانشگاه استاوانگر در روز دوشنبه ۲۷ مه، این پدر و پسر در حال تمیز کردن زمین متروکی در مزرعه خانوادگی‌شان در سولدال بودند که آقای لُورای پدر مقداری زباله فلزی را برداشت تا دور بیندازد، اما بعدتر متوجه شد چیزی که برداشته یک سلاح کمیاب وایکینگ است.
لارس سوگارد سورنسن باستان‌شناس با ۲۵ سال تجربه و کیم تونهایم باستان‌شناس با ۱۵ سال تجربه، هرگز با کشفی مانند این مواجه نشده بودند. پس از تماس یابنده با شورای شهرستان برای ثبت این یافته استثنایی، این دو متخصص به محل کشف رفتند تا با فردی که شمشیر را یافته ملاقات کنند و این مصنوعات کمیاب را از نزدیک بینند.
لارس سوگارد سورنسن از بخش میراث فرهنگی شورای شهرستان می‌گوید: «این کشف بسیار نادر است. این شمشیر، بزرگترین نماد عصر وایکینگ‌ها بوده و اجازه حمل چنین شمشیری را داشتن، یک امتیاز بوده است.»
باستان‌شناسان کشف کردند که این سلاح یک شمشیر نادر وایکینگی است که قدمت آن بین ۹۰۰ تا ۱۰۵۰ است. این شمشیر سالم، کمی کوتاه‌تر از نیمی از طول اولیه‌اش (۳۷ سانتی‌متر) است. دسته T شکل آن به راحتی قابل تشخیص است و انتهای آن صاف و مستطیلی به نظر می‌رسد.
آهنگرهای نروژی عصر وایکینگ‌ها توانستند از سنت طولانی آهنگری که مدت‌ها پیش از دوره وایکینگ‌ها قدمت داشته، الهام بگیرند. همچنین، باستان‌شناسان با مطالعه شمشیرهای وایکینگ دریافتند که واردات شمشیر در این دوره رایج بوده است.
طبق قانون گولاتینگ (Gulatng)، قدیمی‌ترین متن حقوقی نروژی باقیمانده، شمشیر یک سلاح اجباری بوده که مردان آزاد هنگام حضور در جلسات مهم باید حمل می‌کردند.
مطالعه این مصنوع با کمک اشعه ایکس، اطلاعات ارزشمندی را در اختیار دانشمندان قرار داده است. به گفته موزه، باستان‌شناسان شمشیر را در معرض پرتو ایکس قرار دادند و از یافتن کتیبه روی تیغه آن شگفت زده شدند. این کتیبه دارای نقش صلیب و احتمالاً مقداری نوشته بوده است.
این کشف تازه می‌تواند نمونه‌ای از شمشیرهای معروف VLFBERHT از عصر وایکینگ یا اوایل قرون وسطی باشد.
زیگموند اوهرل، استاد باستان‌شناسی دانشگاه استاوانگر، توضیح می‌دهد که این شمشیرهای باکیفیت در امپراتوری فرانک (آلمان کنونی) تولید شدند و نام سازنده سلاح روی آن‌ها حک شده است.
محققان حدود ۱۷۰ شمشیر از این نوع را می‌شناسند. بیشتر آن‌ها در اسکاندیناوی یافت شدند. شمشیرهای دارای کتیبه ولفبرث در عصر وایکینگ‌ها در اروپا رواج داشتند. «ولفبرث» یک نام فرانسوی است که احتمالاً به عنوان «علامت تجاری» روی این شمشیرها حک شده است. این شمشیرها به طور خاص محتوای کربن بالایی دارند که آن‌ها را بسیار قوی می‌کند.
