تأثیر استرس و رویدادهای ترومازا بر خطر ابتلا به سرطان

سال‌ها مصرف سیگار، نوشیدن زیاد الکل و پرخوری از عوامل اصلی ابتلا به سرطان هستند. این عادات به مرور زمان به دی‌ان‌ای آسیب می‌رسانند، سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده و زمینه‌ای مناسب برای تشکیل تومورها فراهم می‌کنند.

تحقیقات نشان می‌دهند که ممکن است تجربه یک رویداد ترومازا پس از چند سال منجر به سرطان شود.

طلاق، مرگ یکی از اعضای خانواده یا آسیب جدی می‌تواند تأثیری ماندگار بر روان شما بگذارد و نحوه پاسخ به استرس را برای باقی زندگی‌تان تضعیف کند که این امر می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ بر روی بیش از ۵۴,۰۰۰ زن نشان داد زنانی که تجربه ترومازایی مانند تصادف خودرو داشته و علائم PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) را نشان می‌دادند، دو برابر بیشتر از زنانی که دچار تروما نشده بودند، به سرطان تخمدان مبتلا شدند.

پژوهشی دیگر در سال ۲۰۲۲ بر روی ۲۷۸ بیمار نشان داد که اکثر بیمارانی که به سرطان سر و گردن و پانکراس مبتلا شده بودند، پنج سال قبل از تشخیص بیماری، یک رویداد استرس‌زای بزرگ را تجربه کرده بودند.

با این حال، برخی تحقیقات دیگر نشان می‌دهند که ارتباط بین استرس و سرطان چندان قوی نیست. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ بر روی بیش از ۱۰۰,۰۰۰ زن در بریتانیا نشان داد که هیچ ارتباطی بین رویدادهای نامطلوب زندگی و خطر ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد.

دکتر آندریا لین رابرتس معتقد است که ارتباط بین سرطان و استرس از نظر علمی چندان قوی نیست. او می‌گوید استرس‌های شدیدی که به PTSD یا مشکلات عاطفی مادام‌العمر منجر می‌شوند، می‌توانند بر سلامت شما تأثیر بگذارند و احتمال بروز بیماری‌های مختلف را افزایش دهند. برای مثال، ارتباط بین استرس و بیماری قلبی بسیار قوی‌تر از ارتباط استرس با سرطان است.

با این وجود، سال‌هاست که دانشمندان در حال بررسی ارتباط میان سرطان و استرس هستند. به گفته دکتر لورنزو کوهن، استرس می‌تواند تأثیر عمیقی بر عملکرد سیستم‌های بدنی شما داشته باشد و دفاع طبیعی بدن شما در برابر سرطان و سایر بیماری‌ها را تضعیف کند.

استرس کوتاه‌مدت، مانند استرسی که هنگام انجام کارها یا پیش از سخنرانی در جمع تجربه می‌کنید، احتمالاً خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی‌دهد. بدن شما می‌تواند لحظات کوتاه‌مدت استرس را تحمل کند. اما یک رویداد ترومازا می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه شود که همگی می‌توانند مشکلات مادام‌العمر مرتبط با استرس را ایجاد کنند.

پزشکان بر این باورند که استرس مزمن باعث تغییرات سلولی در بدن می‌شود که ممکن است در نهایت به سرطان منجر شود. این نوع استرس زمانی رخ می‌دهد که بدن به طور مداوم هورمون‌هایی مانند کورتیزول و آدرنالین را تولید می‌کند. این هورمون‌ها باعث می‌شوند که ضربان قلب سریع‌تر شود، فشار خون بالا رود و مقدار قند در خون افزایش یابد.

همچنین این مواد شیمیایی سیستم‌هایی در بدن را که در حالت جنگ یا گریز بلافاصله مورد نیاز نیستند، تضعیف می‌کنند تا انرژی بیشتری برای حرکت سریع‌تر فراهم شود.

هنگام تجربه استرس کوتاه‌مدت، این اثرات به سرعت از بین می‌روند. اما اگر استرس مزمن شود، می‌تواند بر بدن تأثیر گذاشته و سیستم ایمنی را تضعیف کند، فرد را افسرده کند و مشکلات گوارشی ایجاد کند. استرس مزمن می‌تواند به چندین روش به رشد و گسترش سرطان کمک کند.

همچنین، افرادی که تحت استرس هستند، بیشتر احتمال دارد به فعالیت‌هایی روی بیاورند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند، مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا ورزش نکردن.