یک کشاورز در جنوب شهر کورو در ونزوئلا برای اولین بار بقایای فسیلی از یک گاو دریایی را پیدا کرده است.
دانشمندان می‌گویند کشف جدید بینشی منحصر به فرد از نحوه عملکرد زنجیره غذایی در دوره میوسن اولیه تا میانی، از ۱۱.۶ میلیون تا ۲۳ میلیون سال پیش، به دست می‌دهد.
آلدو بنیتس-پالومینو، محقق مقطع دکترا در بخش دیرینه‌شناسی دانشگاه زوریخ سوئیس و نویسنده اصلی این مطالعه، در این خصوص گفت: «یافتن شواهدی از آثار دندان‌های دو شکارچی روی یک طعمه بسیار نادر است. این نشان می‌دهد که چرا ما باید در مناطق گرمسیری مانند ونزوئلا به دنبال فسیل باشیم.»
بقایای فسیل‌شده سه نوع جای دندان را روی بخشی از یک جمجمه و ۱۳ مهره ستون فقرات نشان می‌دهند. همچنین شکل، عمق و جهت این جای دندان‌ها بیانگر این واقعیت است که حمله توسط دو شکارچی انجام شده است: یک کروکودیل کوچک تا متوسط و یک کوسه ببری.
بر اساس یافته‌‌های این مطالعه، کروکودیل ابتدا با ضربه‌های عمیق دندانی به پوزه گاو دریایی حمله کرده و سعی کرده آن را از این ناحیه گرفته و خفه کند. دو برش بزرگ و منحنی‌وار دیگر نشان می‌دهد که کروکودیل گاو دریایی را کشیده و گوشت آن را پاره کرده است.
بریده شدن استخوان فسیل نشان می‌دهد که کروکودیل فن «غلت مرگبار» را روی طعمه‌اش اجرا کرده است.
این حرکت به رفتاری اشاره دارد که کروکودیل‌ها هنگام شکار یا دفاع از خود انجام می‌دهند. کروکودیل‌ها طعمه را می‌گیرند و با یک چرخش دورانی سریع در آب سعی می‌کنند تا آن را غرق یا تکه‌تکه کنند.
نویسندگان مطالعه در مقاله خود آورده‌اند: «علامت به جا مانده روی فسیل فقط با گاز گرفتن ایجاد می‌شود و در پی آن کروکودیل اقدام به پاره کردن طعمه، چرخش در آب و گرفتن آن می‌کند.»
محققان می‌گویند گاو دریایی سپس توسط یک کوسه ببری خورده شده است. اینکه آیا کوسه در فرایند شکار مشارکت داشته یا صرفا به خوردن لاشه اقدام کرده می‌تواند دشوار باشد، با این حال مطالعه نشان می‌دهد آثار دندان‌های باریک و غیر دندانه‌دار کوسه در سراسر بدن گاو دریایی و توزیع نامنظم آنها همراه با تنوع در عمق لاشه، نشان می‌دهد که این رفتار یک کوسه مرده‌خوار مانند کوسه ببری بوده است.
دانشمندان هویت مهاجم دوم را با کشف یک دندان جدا شده و بجا مانده در گردن گاو دریایی، یک گونه کوسه ببری منقرض شده با نام علمی «Galeocerdo aduncus » اعلام کرده‌اند.
محققان می‌گویند با توجه به ماهیت تکه تکه‌ای فسیل نمی‌توان سناریوهای دیگر را برای مرگ گاو دریایی رد کرد.
دین لومکس، دیرینه‌شناس در دانشگاه بریستول بریتانیا، در این باره می‌گوید:«برای مثال شاید غیرمنطقی نباشد که فکر کنیم گاو دریایی قبلاً مرده بوده است. شاید در آب شناور شده و باد کرده بوده و سپس توسط کروکودیل و کوسه در زمان‌های مختلف به عنوان غذا خورده شده است.»
گاوهای دریایی در آن مقطع زمانی می‌توانستند به اندازه ۵ متر طول داشته باشند و بافت چربی آنها منبع غذایی خوبی برای جانداران دیگر محسوب می‌شد.
امروزه کروکودیل‌ها و کوسه‌ها گاوهای دریایی را شکار می‌کنند، هرچند آنها بیشتر طعمه‌های سن پایین‌تر را هدف قرار می‌دهند زیرا کشتن گاوهای دریایی بالغ به دلیل جثه آنها دشوار است.
دقیقاً مشخص نیست که چه نوع کروکودیلی میتوانسته این گاو دریایی را شکار کند. محققان حدس می‌زنند شکارچی میتوانسته یک نوع منقرض‌شده از «کیمن» یا «گریال» باشد که طولشان تا ۶ متر می‌رسید و به دلیل پوزه بلند و باریکشان شناخته شده هستند.
آقای بنیتس-پالومینو با بیان این که در آن زمان آمریکای جنوبی «بهشت کروکودیل‌ها» محسوب می‌شد، گفت این کشف فسیلی صحنه‌ای نادر از ارزش شکار در آمریکای جنوبی را نشان می‌دهد.
نتایج تحقیقات تازه در نشریه علمی «دیرینه‌شناسی مهره‌داران» منتشر شده است.
