زین الدین زیدان مهمان آخرین قسمت برنامه اسکویک، که یک پادکست به کارگردانی تونی پارکر است، بود. او درباره گذشته‌اش در رئال بدترین و بهترین لحظاتش و برنامه‌های آینده صحبت کرده است.
زین الدین زیدان در یکی از بخش‌های این برنامه درباره شوخی‌ها با هم‌تیمی‌هایش در رئال صحبت کرده است. پارکر در این باره گفت: «یکی از داستان‌هایت با رونالدو نازاریو این است که او به تو گفته بود که امروز دو توپ به سمتت می‌اندازم و او هم این کار را کرد. چون اگر این کار را نمی‌کرد همه با او شوخی می‌کردند.»
در ادامه مجری از زیزو درباره اینکه رونالدو تکنیکی‌ترین بازیکنی است که با او بازی کرده است پرسید و او پاسخ داد: «قطعا. او را در هر جایی که بخواهی می‌گذارم. فوق‌العاده بود.»
زیدان بر اهمیت بودن در کنار افراد با‌استعداد برای پیشرفت تاکید کرد و علاوه بر تمجید از رونالدوی برزیلی، او را فردی فوق العاده دانست که همیشه شوخی می‌کرد.
بهترین و بدترین اتفاقات دوران بازی
در مورد بهترین بخش دوران بازی، زیدان بین جام جهانی و لیگ قهرمانان، قهرمانی در جام جهانی با تیم ملی کشورش را انتخاب کرد. «احساس بی‌نظیری بود.» بیش از ۲۵ سال از آن لحظه می‌گذرد، اما او همچنان از آن لحظه به عنوان یکی از خاص‌ترین دستاوردهایش یاد میکند. بدون شک «زیباترین احساس» دوران حرفه‌ای خود. آن هم در سال ۱۹۹۸ پس از پیروزی قاطع مقابل برزیل. زیدان در فینال دو گل به ثمر رساند، او در تیم منتخب جام جهانی قرار گرفت و سپس برنده توپ طلا شد.
او بدترین اتفاق دوران بازی‌اش را هم مشخص کرد. «سقوط با آ اِس کن.» چون جوان بود بازی نکرد و سپس آنجا را ترک کرد.
من نمی‌خواستم مربی شوم
وقتی کفش‌هایش را آویخت، از زیدان پرسیدند که آیا می‌خواهد مربی شود؟ او در آن زمان گفت: «هرگز.» اما زندگی برنامه‌های او را تغییر داد. گرچه خود پارکر در برنامه اعتراف میکند که هرگز او را به عنوان یک مربی تصور نمی‌کرد، اما زیدان که عاشق روابط انسانی و کارهایی مانند مربی‌گری است، در آینده مربی شد. اما او همه بخش‌های مربی‌گری را دوست ندارد، او عاشق «حضور در دفتر و صحبت با بازیکنان» است. مربی بودن اکنون علاقه اوست.
پارکر در این برنامه به او می‌گوید که مطالعه‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد ۹۵ درصد از ورزشکاران با اتفاقات پس از بازنشستگی دچار افسردگی کوچکی می‌شوند. زیدان در مورد خداحافظی‌اش می‌گوید: «به هیچ وجه.» او از سفرها و هتل‌ها و نبودن در خانه خسته شده بود. به همین دلیل معتقد است که در زمان مناسب خداحافظی کرده است.
مربی‌گری با بازیکن بودن شباهتی ندارد
«آنها دو چیز کاملا متفاوت هستند. چون به عنوان یک بازیکن، شما فقط به خودتان نگاه می‌کنید و همین مهم است، این با مربی بودن یکسان نیست، زیرا به عنوان یک مربی باید از یک تیم ۲۷ نفره مراقبت کنید.
مدیریت تیم‌هایی مثل مادرید اصلاً آسان نیست، می‌دانی چطور است، هر چه باشگاه بزرگ‌تر باشد، مسئولیت در رختکن بزرگ‌تر است و باید با آن کنار بیایی. من هم دوست داشتم این کار را انجام دهم، زیرا گذشته‌ای در آنجا داشتم و تیم به آن احترام می‌گذارد. اگر بتوانید با آنها ارتباط برقرار کنید و کارهایی که دوست دارند انجام دهید، خیلی زود رابطه‌ای مستحکم ایجاد می‌شود و این برای شما عالی است.»
چیزی که زیدان همیشه در موردش صریح بود این بود که می‌خواست به‌عنوان مربی کاری را انجام دهد که به عنوان بازیکن دوست داشت.«من همیشه بازی را دوست داشتم. همیشه دوست داشتم بازی کنم. همیشه آنها را با توپ تمرین می‌دادم، آنها دور زمین نمی‌دویدند، درست است. تا ما با توپ تمرین کنیم و لذت ببریم.»
سرگرمی کلیدی است اما با حداکثر تلاش و سخت‌‌گیری مرتبط است: «مربی بودن یک شغل متفاوت است، باید زود به سر کار بروید. زمان بیشتری لازم دارد؟ بله، کاملاً. ما در این مورد موافق هستیم. شما به عنوان یک بازیکن، تمرین می‌کنید و به خانه می‌روید. به عنوان مربی اما نه، باید بگویید یک جلسه فیلم دیدن و آنالیز وجود دارد و از صبح برای آن آماده شوید. اگر کسی ناراضی است برای رضایت او تلاش کنید و با او صحبت کنید. باید با همه اینها کنار بیایید. یادم است که وقتی کارم را شروع کردم به مدت سه هفته ساعت ۸ صبح می‌رفتم و ۱۱ شب برمی‌گشتم.
