علیرضا نیکبخت واحدی اینقدر در سال 77 در ابومسلم درخشان ظاهر شد که تمام هواداران فوتبال در ایران آماده ظهور یک ستاره واقعی و بزرگ شدند. داستان علی نیکی خیلی زود آغاز شد و سریع هم به نقطه اوج رسید. او در 19 سالگی بازیکن فیکس استقلال و البته یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های این تیم شد و دو سال بعد به جمع 11 بازیکن اصلی تیم ملی تحت هدایت میرو بلاژویچ نیز راه یافت. با حضور منصور پورحیدری در اسفند سال 78 روی نیمکت استقلال، نیکبخت به اوج فوتبال خود رسید و ستاره متولد 59 فوتبال ایران خیلی زود تبدیل به یکی از مهم‌ترین بازیکنان لیگ شد.
نیکبخت اینقدر در ترکیب استقلال در پست پیستون چپ آماده و تازه‌نفس بود که سرمربی کروات و مشهور تیم ملی نیز چاره‌ای جز اعتماد به این بازیکن نداشت و در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2002، او از همان بازی اول مقابل عربستان در آزادی به یکی از بازیکنان موثر تیم بدل شد. با گرفتن پنالتی گل اول، نقش نیکبخت در آن پیروزی تاریخی در تهران بسیار مهم و پررنگ بود و این درخشش در مسابقات بعدی و با گلزنی مقابل تایلند در تهران با ضربه‌ای زمینی و فنی ادامه یافت.
تیم ملی آماده و درخشان ایران در آن مقطع اسیر قوانین عجیب فیفا و کاهش سهمیه آسیا بابت میزبانی مشترک کره و ژاپن شد. مشکل بزرگ دیگر این بود که به شکلی عجیب چین سرگروه شد و ایران و عربستان در یک گروه قرار گرفتند تا فقط یکی از این دو پرستاره به شکل مستقیم راهی جام جهانی شود. به همین دلیل مسیر سخت تیم ملی ایران در نهایت منجر به صعود به جام جهانی نشد و بدشانس بودیم که برابر بهترین ایرلند تاریخ و علی‌رغم ارائه نمایشی سزاوارانه در دو بازی رفت و برگشت، در نهایت با آن نسل طلایی به جام جهانی نرسیدیم.
بلاژوویچ علاقه زیادی به علی نیکبخت داشت و این بازیکن اغلب در ترکیب ثابت قرار می‌گرفت. چه حیف که آن نسل طلایی و دوست‌داشتنی با بدشانسی و قوانین عجیب نتوانست راهی جام جهانی شود و بسیاری از آن بازیکنان بزرگ و طراز اول شانس درخشش در مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی را پیدا نکردند. فوتبال باطراوت و تماشایی تیم تحت هدایت چیرو شاید در سال‌های اخیر به ندرت تکرار شده و این حسرت تا ابد با فوتبال ایران زندگی خواهد کرد. تیمی که 90 دقیقه حتی در زمین تیم‌های بزرگ نیز حمله می‌کرد و تصور کنید در خانه آن ایرلند پرستاره و ترسناک چه موقعیت‌های خوبی را برای گلزنی از دست داده و چه نمایش تمیز و باکیفیتی داشتیم.
اما درخشش نیکبخت همچنان ادامه داشت. متخصص گلزنی به تیم‌های عربستانی با لباس استقلال، در ادامه یک بار در عربستان دروازه الاتحاد را باز کرد و آن شادی معروف به شکل تماس با موبایل با استفاده از کفش خود را انجام داد و یک بار دیگر هم که آن گل تاریخی در آزادی در دقیقه 90 مقابل الاتحاد را زد. علی نیکی چهار فصل متوالی در هفته اول لیگ با لباس استقلال توانست دروازه حریفان را باز کند و از این حیث رکوردی تاریخی را به نام خود ثبت کند.
اما یک تصمیم عجیب بعد از فصلی بسیار خوب با استقلال و قهرمانی در لیگ برتر، باعث شد نیکبخت به مدت سه فصل لباس پرسپولیس را به تن کند. علی‌رغم شروعی درخشان و آماری خوب، در نهایت همین تصمیم باعث شد نیکبخت قبل از 30 سالگی از سطح اول فوتبال ایران کنار برود و چقدر تلخ و ناراحت کننده.
در رده ملی نیز اوضاع چندان متفاوت نبود. بعد از شروعی درخشان در دوره چیرو، علی نیکبخت تمام تورنمنت‌های مهم از جمله جام ملت‌های 2004 و 2007 و جام جهانی 2006 را از دست داد و حاشیه عجیب هنگام رفتن به فرودگاه باعث شد او برای همیشه با لباس تیم ملی وداع کند. اما علی‌رغم همه این مشکلات نیز 72 بازی ملی عملکردی بسیار خوب برای علی نیکبخت واحدی محسوب می‌شود.
بارها شایعاتی درمورد انتقال نیکبخت به تیم‌های خارجی از جمله اتلتیکومادرید و فنرباغچه نیز شنیده شد و در نهایت این اتفاق رخ نداد. این ستاره خوش‌تکنیک و خلاق فقط در یک مقطع کوتاه در سال 82 همبازی فرهاد مجیدی در الوصل شده و از این حیث نیز قدر استعداد خود را ندانست.
علیرضا نیکبخت واحدی که در سال‌های ابتدایی حضورش در زمین در مورد نام خانوادگی‌اش اختلافات زیادی وجود داشت، در طول حدود یک دهه حضور در سطح اول فوتبال ایران کارنامه قابل احترام و موفقی را خلق کرد. اما هواداران فوتبال به خوبی می‌دانند او بی‌تردید یکی از بهترین و مهم‌ترین استعدادهای فوتبال ایران بعد از انقلاب بود و اصلا به آن اندازه‌ای که استعداد داشت به موفقیت نرسید.
100 بازی ملی و بیشتر، حضور مستمر در فوتبال اروپا و رسیدن به بازوبند کاپیتانی تیم‌های بزرگ و حتی تیم ملی، آینده‌ای بود که به وضوح می‌شد در ابتدای فوتبال علی نیکی برایش تصور کرد. اما اینقدر حجم حواشی و اتفاقات غیرمنتظره در مورد این بازیکن زیاد بود که او اصلا نتوانست به همه پتانسیل خود دست پیدا کند و عمر فوتبالی این بازیکن خیلی زود به اتمام رسید. نیکبخت می‌توانست به یکی از مهم‌ترین بازیکنان تاریخ استقلال تبدیل شود، اما لجبازی یا شاید اصرار به تیتر یک بودن و در بورس قرار گرفتن، اجازه نداد او به اندازه کافی فوتبال بازی کند و حالا حتما خودش هم بابت این استعدادسوزی پشیمان است.
منبع: ورزش سه
