یافته‌های جدید دانشمندان حاکی از آن است که جمعیت انسان‌های اولیه، حدود ۹۰۰ هزار سال پیش یعنی زمانی که شمار آن به حدود یک هزار و ۲۸۰ فرد مولد روز کره زمین کاهش یافته بود، در معرض انقراض قرار داشت.
بر اساس تحقیقاتی که نتایج آن روز ۳۱ اوت گذشته در مجله ساینس منتشر شد، جمعیت اجداد اولیه انسان‌های مدرن برای حدود ۱۱۷ هزار سال نیز به همین میزانِ کم، باقی مانده بود.
این تحقیق، بر پایه یک الگوی پردازش رایانه‌ای و توسط گروهی از دانشمندان مستقر در چین، ایتالیا و ایالات متحده انجام شده است و محققان این پروژه برای پیشبرد مطالعه یاد شده در روش آماری، از اطلاعات ژنتیکی ۳ هزار و ۱۵۴ ژنوم انسان امروزی استفاده کرده‌اند.
بر اساس این مطالعه، حدود ۹۸.۷ درصد از اجداد انسان‌های کنونی پیش‌تر از بین رفته و نسل آنها منقرض شده است.
به باور محققان، گونه نخست انسان به دلایل مختلف از جمله شرایط دشوار اقلیمی به تدریج از بین رفته است و کاهش چشمگیر شمار جمعیت این نسل که کاملا با اطلاعات موجود در آرشیو فسیل‌ها همخوانی دارد، احتمالاً منجر به ظهور گونه جدیدی از «انسانیان» شده است که اجداد مشترک انسان‌های مدرن یا هومو ساپینس‌ها (انسان‌های خردمند) و نئاندرتال‌ها را تشکیل می‌دهند.
یی-هسوان پان، ژنومیست تکاملی در دانشگاه «نرمال» چین شرقی که از محققان اصلی این پروژه به شمار می‌رود، با انتشار مطلبی تصریح کرد که این یافته جدید میدان تازه و گسترده‌ای را به روی مطالعه در خصوص نحوه تکامل انسان، باز می‌کند.
به اعتقاد وی، نتایج این تحقیق پرسش‌های بسیاری را بر می‌انگیزد؛ از جمله در خصوص مکان‌هایی که اجداد اولیه انسان‌ها در آن زندگی می‌کردند، یا چگونگی تقابل و غلبه آنها با شرایط سخت و تغییرات فاجعه‌بار آب و هوایی؛ و این پرسش اساسی که آیا «به‌گُزینی طبیعی» طی نسل‌ها تکامل مغز انسان را تسریع کرده است؟
