نورهای عجیب‌وغریب خیلی بیش‌تر از آنچه مردم فکر می‌کنند در آسمان ظاهر می‌شوند. تصاویر این نمایش‌های نورانی عجیب‌وغریب اغلب با حدس‌های بی‌پایه و اساس مردم درباره علت آن‌ها، که اغلب به بیگانگان یا سلاح‌های نظامی سری نسبت داده می‌شوند، همراه می‌شود.
اما با کمال تأسف برای نظریه‌پردازان توطئه، بیش‌تر این نمایش‌های درخشان توضیحات علمی این‌جهانی دارند.
در این مقاله با ما همراه باشید تا به 5 مورد از نمایش‌های نورانی جوی، از حلقه‌های شبیه به اشیاء پرنده ناشناخته گرفته تا قوس‌هایی به رنگ خون، اشاره کنیم:
حلقه‌های پرنده ناشناخته
به نظر می‌رسد که این صفحه نورانی قرمز‌رنگ به شکل چشمک‌زن بر فراز شهر پوساگنو در شمال ایتالیا ظاهر شد و پیش از آنکه در چشم برهم‌زدنی ناپدید شود، به مدت چندهزارم ثانیه در آسمان معلق ماند.
این بشقاب پرنده نورانی به نام «انتشار نور و پریشیدگی با فرکانس بسیار پایین ناشی از منابع پالس الکترومغناطیسی» یا اِلف شناخته می‌شود که یک آشفتگی جوی است که بر اثر برخورد یک پالس الکترومغناطیسی تولید‌شده توسط رعد‌وبرق با یونوسفر زمین ایجاد می‌شود. یونوسفر بخش یونیزه جو بالایی زمین است که بین 80 تا 650کیلومتر در بالای سطح زمین گسترش یافته است.
این هاله نورانی در زمان یک طوفان شدید در فاصله 280کیلومتری جنوب شرقی پوساگنو ظاهر شد. اما تکنیکی در عکاسی به نام فورس پرسپکتیو یا پرسپکتیو تحمیل‌شده باعث شد به نظر برسد که این حلقه بزرگ با قطر 360کیلومتر در بالای شهر معلق مانده است.
کمان‌های نور و هاله‌ها
این تصویر که توسط یک منجم در دانشگاه کویین بلفاست در شمال ایرلند ثبت شده است مجموعه‌ای تماشایی از کمان‌ها و هاله‌های نورانی است که گرد خورشید می‌درخشند.
نورهای اثیری مانند این زمانی تولید می‌شوند که نور خورشید از میان میلیون‌ها کریستال یخ ریز که در جو بالایی زمین مستقر شده‌اند، می‌تابد. این کریستال‌های مینیاتوری شش‌ضلعی درست مثل منشور باعث شکست نور می‌شوند و وقتی بادهای قوی آن‌ها را در یک مسیر مشابه قرار می‌دهد، نورهای آن‌ها با هم ترکیب می‌شود و خطوطی از نور را شکل می‌دهد.
این تصویر حداقل سه پدیده نوری متفاوت را همزمان نشان می‌دهد: یک هاله 22درجه که حلقه بزرگی است که خورشید را احاطه کرده است؛ یک جفت خورشید مجازی یا سانداگ که دو نقطه درخشان هستند که در دو طرف هاله 22درجه قرار گرفته‌اند و یک حلقه کامل پراخورشیدی ـ همان خطی که دایره را به دو قسمت تقسیم کرده است ـ که یکی از نادرترین نمونه‌ها در نوع خود است. این تصویر همچنین ممکن است شامل ویژگی‌هایی از یک هاله محیطی و قوس فوق جانبی باشد که شکل یک «پلک چشم» را در بالا و پایین هاله 22درجه ایجاد کرده است.
همه این پدیده‌ها به صورت مجزا مدام رخ می‌دهند اما ترکیب همه آن‌ها به صورت همزمان پدیده نادری است.
لکه‌های حبابی آبی‌رنگ
یک فضانورد در ایستگاه بین‌المللی فضایی (آی.اس.اس) تصاویر این دو لکه آبی عجیب و درخشان را روی جو سیاره ثبت کرد. جالب اینجاست که این دو لکه کاملا بی‌ربط به هم هستند و تصادفی همزمان رخ داده‌اند. لکه آبی در پایین این تصویر، برخورد یک صاعقه بزرگ است که در کنار شکافی بزرگ و دایره‌ای در بالای ابرها رخ داده است. این امر باعث شده که صاعقه دیوارهای این ساختار مخروطی-شکل از ابر را روشن کند و حلقه‌های درخشان تولید کند.
حباب آبی‌رنگ بالا در گوشه سمت راست تصویر ناشی از نورهای تابیده‌شده از ماه است. مکان قرارگیری ماه در نسبت با ایستگاه فضایی باعث شده بود نوری که خورشید منعکس می‌کرد را از داخل جو سیاره عبور دهد و آن را به لکه‌ای آبی‌رنگ و درخشان با هاله‌ای مبهم تبدیل کند.
گردابی آن‌جهانی از نور
این گرداب نورانی اثیری آبی‌رنگ برای مدت کوتاهی در آسمان شب آلاسکا ظاهر شد و توانست به سرعت کانون توجه را از یک شفق قطبی جذاب به خود جلب کند. این شی عجیب و مارپیچ هیچ ارتباطی با نورهای قطبی رقصان نداشت.
این مارپیچ‌های درخشنده از سوخت منجمد موشک ساخته شده بود که در مرحله دوم پرتاب و چرخش سریع از یکی از موشک‌های فالکون 9 اسپیس ایکس به بیرون پرتاب شد. سوخت منجمد به دلیل ارتفاع بالایی که داشت نور خورشید را به سمت زمین منعکس کرد. نورهایی مانند این قبل از آنکه کریستال‌های سوخت منجمد پخش شوند، می‌توانند چندین دقیقه باقی بمانند.
یک مارپیچ مشابه نیز در آسمان شب هاوایی تشکل نقطه‌های درخشان دیده می‌شود.
گرده‌های این تصویر از درخت کاج ناشی شده‌اند که دارای کیسه‌های هوایی هستند که به آن‌ها کمک می‌کند در هوا معلق بمانند. تاج‌های گرده فقط زمانی ایجاد می‌شوند که غلظت گرده بسیار زیاد باشد و نتها زمانی که خورشید یا ماه کامل تا حدی تاریک باشند، می‌توان آن‌ها را مشاهده کرد.
آسمان درحال خونریزی
بعد از آنکه یکی از موشک‌های فالکون 9 اسپیس ایکس به چاله‌ای در یونوسفر زمین مشت کوبید، ردی از نور قرمز رنگ را در آسمان اریزونا بر جای گذاشت. چاله‌های یونوسفری وقتی ایجاد می‌شوند که موشک در مرحله دوم پرتاب در 200 تا 300کیلومتری بالای سطح زمین سوخت می‌سوزاند. در این ارتفاع، کربن دی‌اکسید و بخار آبی که از اگزوز موشک خارج می‌شود باعث می‌شود اتم‌های اکسیژن یونیزه شده و دوباره با هم ترکیب شوند یا دوباره به مولکول‌های دو اتمی اکسیژن تغییر شکل دهند که باعث می‌شود در پلاسما شکاف ایجاد شود. این امر همچنین باعث می‌شود که مولکول‌ها به جنبش درآمده و انرژی خودشان را در شکل نور ساطع کنند.
دانشمندان از دیرباز دباره چاله‌های یونوسفری اطلاعات داشتند اما این پدیده‌ها با افزایش تعداد موشک‌هایی که به فضا پرتاب می‌شوند، بیش‌تر شده‌اند. این چاله‌ها برای مردمی که روی سطح کره زمین زندگی می‌کنند تهدیدی محسوب نمی‌شوند و با یونیزه‌شدن مجدد ترکیبات گازی، ظرف چند ساعت خودشان بسته می‌شوند.
