لتونی از روز شنبه به هفتمین کشوری تبدیل شد که توسط یک رهبر همجنسگرا اداره می‌شود.
ادگارس رینکوویچ که از سال ۲۰۱۱ میلادی وزیر خارجه لتونی بود، روز شنبه به عنوان رئیس جمهور جدید این کشور سوگند یاد کرد و به اولین رئیس جمهور علنا همجنسگرا در یک کشور واقع در منطقه بالتیک تبدیل شد.
رینکوویچ ۴۹ ساله پیش از این در نوامبر ۲۰۱۹ میلادی در پیامی توییتری «با افتخار» اعلام کرده بود که همجنسگرا است.
او این خبر را در حالی اعلام کرد که در این کشور عضو اتحاد جماهیر شوروی پیشین، محدودیت‌های زیادی برای همجنسگرایان وجود دارد؛ از جمله اینکه هنوز ازدواج همجنسگرایان را نمی‌پذیرند.
در ادامه دیگر رهبران فعلی و پیشین جهان که در زمره دگرباشان جنسی هستند، معرفی می‌شوند:
یوهانا سیگواردوتیر، نخست‌وزیر ایسلند (۱۳-۲۰۰۹ میلادی)
گمان می‌رود که خانم سیگواردوتیر، اولین رهبری باشد که آشکارا به همجنسگرا بودن خودش اعتراف کرده است.
او که در ابتدا مهماندار هواپیما و از اعضای فعال تشکل‌های سیاسی بود، سرانجام در سال ۱۹۷۸ میلادی به عضویت پارلمان ایسلند درآمد و به طولانی‌ترین عضو پارلمان تبدیل شد. او همزمان در مناصب مختلف دولتی فعال بود تا اینکه در سال ۲۰۰۹ به عنوان نخست‌وزیر انتخاب شد.
الیو دی روپو، نخست وزیر بلژیک (۱۴-۲۰۱۱ میلادی)
دی روپو در سال ۲۰۱۱ توسط پادشاه آلبرت دوم به نخست‌وزیری بلژیک منصوب شد و تا سال ۲۰۱۴ در این سمت بود.
او همچنین اولین فرانسوی زبان بومی بلژیک بود که در ۳۰ سال گذشته رهبری این کشور دارای اکثریت هلندی‌زبانان را بر عهده داشت.
او همچنین اولین سوسیالیستی بود که از سال ۱۹۷۴ به این سمت رسید و خود را خداناباور خواند.
خاویر بتل، نخست وزیر لوکزامبورگ (۲۰۱۳ میلادی تا کنون)
بتل اولین بار در سال ۲۰۱۳ به عنوان نخست‌وزیر لوکزامبورگ انتخاب شد. در سال ۲۰۱۸ نیز او بار دیگر در حالی برای این مقام انتخاب شد که آشکارا از همجنسگرا بودن خود سخن می‌گفت.
ازدواج همجنسگرایان در سال ۲۰۱۵ در لوکزامبورگ قانونی شد و در همان سال نیز بتل به اولین رهبر اتحادیه اروپا تبدیل شد که با شریک همجنس خود ازدواج کرد.
آنا برنابیچ، نخست وزیر صربستان (۲۰۱۷ میلادی تا کنون)
خانم برنابیچ در سال ۲۰۱۷ به اولین زن و اولین نخست‌وزیر علنا دگرباش جنسی صربستان تبدیل شد.
در آن زمان گروه‌های حقوق بشری انتخاب او را جشن گرفتند، بویژه آنکه این تصمیم در کشوری گرفته شده بود که ازدواج و فرزندخواندگی همجنس گرایان قانونی نیست.
در صربستان، زنان و مردان همجنسگرا و دوجنس‌گرا می‌توانند در ارتش خدمت کنند، اما تراجنسیتی‌ها نمی‌توانند.
لئو ورادکار، نخست وزیر ایرلند (۲۰۱۷-۲۰میلادی و ۲۰۲۲ تا کنون)
وارادکار در سال ۲۰۱۷ اولین نخست وزیر همجنس‌گرای ایرلند شد و تا سال ۲۰۲۰ میلادی نیز خدمت کرد. قانونگذاران بار دیگر او را در دسامبر ۲۰۲۲ میلادی به همین سمت منصوب کردند.
او در ژانویه ۲۰۱۵ میلادی زمانی که وزیر بهداشت بود، در جریان یک مصاحبه رادیویی در ایرلند، مردم را به حمایت از همه‌پرسی سراسری برای قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان تشویق کرد.
این همه‌پرسی در ماه مه ۲۰۱۵ برگزار شد و ایرلند را به اولین کشوری تبدیل کرد که ازدواج همجنسگرایان را با رای مردم قانونی کرد.
پائولو روندلی، رئیس جمهوری سان‌مارینو (آوریل تا اکتبر ۲۰۲۲ میلادی)
جمهوری کوچک سان‌مارینو با حدود ۳۴ هزار نفر جمعیت، در درون خاک ایتالیا قرار دارد و رئیس جمهور منتخب آن نیز برای یک دوره شش ماهه انتخاب می‌شود.
از او به عنوان مردی با فرهنگ و تجربه دیپلماتیک و سیاسی یاد می‌شود که برای حقوق دگرباشان جنسی و زنان مبارزه کرده است.
جرونیمو ساودرا، رئیس منطقه خودمختار جزایر قناریساودرا دو بار از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ میلادی، همچنین از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۳ رئیس دولت محلی در جزایر قناری بوده است؛ یک جامعه خودمختار اسپانیایی در شمال غرب آفریقا.
او همجنسگرا بودن خود را تا سال ۲۰۰۰ میلادی علنی نکرده بود.
پر‌کریستین فوس، نخست وزیر موقت نروژ
فوس برای مدت کوتاهی در سال ۲۰۰۲ به عنوان موقت نخست‌وزیر نروژ خدمت کرد و پیش از آن از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ میلادی نیز وزیر دارایی این کشور بود.
زندگی شخصی او در ژانویه ۲۰۰۲ میلادی به دلیل ازدواج با شریک زندگی‌اش «یان اریک کناربک» خبرساز شد. ازدواج همجنسگرایان تا سال ۲۰۰۹ در نروژ قانونی نبود؛ بنابراین فوس و کناربک یک اتحادیه مدنی تشکیل دادند که برخی از حقوق مشابه با وضعیت ازدواج را به آنها اعطا می‌کرد.
