گروهی از محققان در آلمان با انجام یک مطالعه دریافتند بویی که از بدن کودکان خردسال متصاعد می‌شود، متفاوت از بویی است که از بدن نوجوانان به مشام می‌رسد.
به گزارش نشریه نیویورک تایمز، بررسی پوست کودکان نشان داد نمونه‌های بوی بدن آنها دارای سطوح بالاتری از ترکیبات شیمیایی با رایحه‌ای از گل است. این در حالی بود که بدن نوجوانان ترکیبی تولید می‌کرد که بوی عرق و ادرار می‌داد و دارای سطوح بالاتری از موادی بود که بویشان شبیه بوی پنیر، کپک‌زدگی و «بز مانند» توصیف می‌شود.
نویسندگان این مطالعه البته تا آنجا پیش نرفتند که بگویند نتایج ثابت کرد نوجوانان بوی بدتری نسبت به کودکان دارند. با این حال به گفته دیانا اوسینکو، محقق مقطع دکترا در دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ آلمان، تفاوت ترکیبات شیمیایی‌ای که آنها یافتند «ممکن است بوی بد بدن نوجوانان را نتیجه بدهد».
بوی بدن ترکیبی پیچیده از مواد شیمیایی موجود در هوا است. بسیاری از این بوها زمانی تولید می‌شوند که عرق و سبوم (ماده‌ای روغنی که معمولاً از طریق فولیکول‌های مو ترشح می‌شود) توسط میکروب‌های موجود روی سطح پوست تجزیه شده یا با سایر ترکیبات موجود در هوا واکنش می‌دهند.
به گفته محققان، تفاوت بوی بدن کودکان و نوجوانان احتمالاً ناشی از تغییرات ناشی از بلوغ در تولید عرق و سبوم است.
این مطالعه بر روی ۱۸ کودک زیر سه سال و ۱۸ نوجوانی که دوران بلوغ را گذرانده بودند، انجام شد. دانشمندان برای جمع‌آوری نمونه‌های بوی بدن، وصله‌های پنبه‌ای کوچکی را در زیر بغل تی‌شرت‌ها و لباس‌هایی که کودکان و نوجوانان شب به هنگام خواب می‌پوشیدند دوختند.
همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد ۴۸ ساعت مانده به آزمایش از استفاده از محصولات بهداشتی معطر و خوردن غذاهای حاوی مواد بودار نظیر پیاز و سیر خودداری کنند.
در آزمایشگاه، دانشمندان ترکیبات شیمیایی‌ای را که در وصله‌های پنبه نفوذ کرده بود استخراج کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها از این طریق دریافتند نمونه‌های بویی که از بدن کودکان برمی‌خاست حاوی تقریبا اکثر مواد شیمیایی نمونه‌های نوجوانان بود.
با این حال دو ترکیب شیمیایی استروئیدی وجود داشت که فقط در نمونه‌های نوجوانان یافت شد. غدد عرقی که تا سن بلوغ فعال نمی‌شوند، پیش‌سازهایی برای این ترکیبات ترشح می‌کنند که میکروب‌های پوست آن را به استروئیدهای بودار مورد نظر تبدیل می‌کنند. اما این بوها را چگونه می‌توان توصیف کرد؟
واقعیت آن است که مشخص کردن بوها کاری بسیار مشکل است. هلن لوس، محقق عطر و بو در دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ و از نویسندگان مقاله جدید، در این باره می‌گوید: «هیچ اجماعی در مورد چگونگی توصیف بوها وجود ندارد.»
با این وجود کارشناسان بو در دانشگاه پیش از این واژگان استانداردی را برای توصیف بوی ترکیبات مختلف با تمرکز اولیه بر روی عطرهای غذا ایجاد کرده‌اند. دکتر لوس گفت: «ما اکنون این دایره واژگان طعم را به موادی که در بوهای بدن وجود دارند نیز تعمیم داده‌ایم.»
بررسی بوی استروئیدهای نوجوانان نشان داد که یکی از این ترکیبات بوی چوب صندل و مشک می‌دهد. دیگری نیز دارای ویژگی‌های مشک‌مانند بود، البته همراه با بوی عرق و ادرار.
نوجوانان همچنین دارای سطوح بالاتری از ترکیباتی به نام اسید کربوکسیلیک بودند. این ترکیبات بوی مواد کپک‌زده، پنیری و بز مانند ایجاد می‌کنند و البته برخی رایحه‌های کمتر آزاردهنده نیز که تحت عنوان خاکی، میوه‌ای یا مومی توصیف می‌شوند حاصل همین ترکیبات شیمیایی هستند.
اسیدهای کربوکسیلیک در سبوم موجود است و تولید سبوم در دوران بلوغ افزایش می‌یابد.
محققان معتقدند که ترکیب دو استروئید بودار به علاوه سطوح بالاتر اسیدهای کربوکسیلیک ممکن است توضیح دهند که چرا بوی بدن نوجوانان می‌تواند برای برخی افراد آزاردهنده باشد.
خانم اوسینکو گفت: «من فکر می‌کنم تشخیص اینکه یک بو همیشه برای همه خوشایند یا ناخوشایند است، دشوار محسوب می‌شود. به همین خاطر آنچه توصیف کرده‌ایم در واقع یک فرض از طرف ما است.»
نتایج مطالعات دانشمندان در نشریه علمی «Communications Chemistry» منتشر شده است.
