یک عدد «قداره» (شمشیر نظامی با تیغه بلند و اغلب منحنی) توسط سه برادر در روستایی در قرقیزستان پیدا شده است.
کشف این شمشیر باستانی نمونه‌ای زیبا از هنر قرون وسطا است که آن را به یافته‌ای منحصربه‌فرد نه فقط در قرقیزستان بلکه در آسیای مرکزی تبدیل کرده است. استادکاری عالی و وضعیت شمشیر مهارت آهنگری در آن زمان را نشان می‌دهد.
این قداره از بخش‌های متنوعی از جمله سرعصایی، قبضه، تیغه و غلاف تشکیل شده است. خاستگاه این نوع شمشیر قرن دوازدهم در ایران بود و از آنجا به مراکش و پاکستان گسترش یافت.
شکل منحنی آن نشان می‌دهد که به کشوری مسلمان تعلق داشته و شبیه به قداره‌های شمشیری است که در منطقه هندو-ایرانی ساخته می‌شدند.
این شمشیر که در اروپا به نام شمشیرهای هلالی یا سیمتر شناخته می‌شوند، شمشیر اصلی اسب‌سواران ایرانی، هند مغول و عربستان بوده است.
این شمشیر تیغه‌ای نازک اما با قدرت زیاد دارد. این شمشیر علی‌رغم اندازه بزرگش سبک بود و می‌توانست با سرعت زیاد در حمله برش ایجاد کنند. این شمشیرها به خاطر تیزی و مرگباری‌شان معروف بودند. استفاده‌کنندگان از این شمشیر صاحب قدرت و مهارت بودند و این سلاح مناسب شخصیت‌هایی با مهارت بالا بود که می‌توانستند در حین چرخاندن آن حملات بران انجام دهند.
این شمشیر این ویژگی‌ها را دارد:
- طول: 90سانتی‌متر
- طول نوک: 3.5سانتی‌متر
- طول دسته: 10.2سانتی‌متر
- طول غلاف دسته: 12سانتی‌متر
- طول تیغه: 77سانتی‌متر
- عرض تیغه: 2.5سانتی‌متر
کاشفان این شمشیر همچنین گلدانی با قطر 5سانتی‌متر که برای ذوب فلزات استفاده می‌شده با سکه‌ای با نوشته‌های عربی در روی هر دو سطح آن پیدا کردند. این سکه‌ها در قرن یازدهم در قرقیزستان که ایالت قراخانی توسعه یافت استفاده می‌شدند.
باستان‌شناس این پروژه می‌گوید ابزارهایی که برای ذوب فلز و سکه استفاده می‌شدند نشان می‌دهند که کارگاهی برای ضرب سکه در این ناحیه وجود داشته است.
باستان‌شناسان امیدوارند که شمشیرهای مشابهی در آینده در این ناحیه پیدا کنند.
