باستان‌شناسان می‌گویند مایع دست‌نخورده‌ای که پنج سال پیش به شکل تصادفی در یک مقبره باستانی رومی در اسپانیا پیدا شده است، شرابی محلی است و قدمتی ۲ هزار ساله دارد.
در سال ۲۰۱۹ و زمانی که یک خانواده اسپانیایی مشغول بازسازی خانه‌شان در شهر کارمونا اندلس بودند، به‌طور غیرمنتظره‌ای یک مقبره رومی را در ملک خود کشف کردند.
در داخل این مقبره باستانی کوزه‌ای حاوی مایع وجود داشت که اکنون با روشن شدن نتایج تحقیق دانشمندان قدیمی‌ترین شراب حفظ شده جهان لقب گرفته است.
خوزه رافائل روئیز آربولا، شیمیدان آلی در دانشگاه کوردوبا که هدایت بررسی علمی این شراب را برعهده داشت، گفت: «این مقبره آب‌گرفته در داخل صخره‌ها بود که به شراب اجازه داده تا ۲ هزار سال به همان شکل باقی بماند.»
وی اضافه کرد: «باید روحیه مدنی صاحبان خانه را که بلافاصله با بخش باستان‌شناسی شهر تماس گرفتند، تحسین کرد. باستان‌شناسان شهر به سرعت متوجه شدند که مقبره فوق‌العاده غیرعادی است، زیرا مورد حمله یا غارت قرار نگرفته بود.»
این مقبره دارای هشت طاقچه تدفین بود که در شش تای آنها کوزه‌هایی از سنگ آهک، ماسه‌سنگ یا شیشه و سرب وجود داشت. هر کوزه حاوی بقایای استخوان سوزانده شده از یک فرد مجزا بود و بر روی دو کوزه اسامی متوفی (هیسپان و سنیچیو) نوشته شده بود.
این مقبره سال گذشته یک بار دیگر نیز خبرساز شده بود و آن زمانی بود که محققان یک بطری کریستالی حاوی عطر رومی دو هزارساله با رایحه نعناع هندی را در یکی از کوزه‌های داخل آن پیدا کرده بودند. با این حال این عطر، همه‌ی رازهای این مقبره نبود.
خوزه رافائل روئیز آربولا گفت: «وقتی باستان‌شناسان کوزه را باز کردند و دیدند که پر از مایع است، بیشتر شگفت‌زده شدند.»
هنگامی که تیم محققان دریافتند حدود پنج لیتر مایع مایل به قرمز در یک ظرف شیشه‌ای داخل کوزه ناشی از چگالش یا آب‌گرفتگی نبوده است، تجزیه و تحلیل آن را شروع کردند.
در حالی که استخوان‌های سوزانده شده یک مرد و همچنین یک حلقه طلایی در این مایع غوطه‌ور بودند، آزمایشات نشان داد «پی‌اچ» این مایع برابر با ۷.۵ (نزدیک به آب) و حاوی عناصر شیمیایی بسیار شبیه به شراب‌های امروزی است.
آقای روئیز آربولا، در این باره می‌گوید: «ما به دنبال نشانگرهای زیستی یا همان ترکیبات شیمیایی بودیم که به صراحت به ما می‌گویند یک ماده خاص چیست. در این مورد ما هفت پلی‌فنول [ماده شیمیایی گیاهی] شراب را پیدا کردیم و بعد از مقایسه آنها با ترکیبات شراب‌های اندلسی دریافتیم که با هم مطابقت دارند. بنابراین تایید شد که این ماده شراب است، گام بعدی این بود که مشخص شود آیا این شراب سفید است یا شراب قرمز؟».
فقدان «اسید سیرینجیک»، که هنگام تجزیه رنگدانه اصلی در شراب‌های قرمز تشکیل می‌شود، به وضوح نشان داد که این مایع یک شراب سفید بوده با این حال پس از گذشت قرن‌ها به رنگ قرمز مایل به قهوه ای درآمده است.
در موزائیک‌های باستانی رومی، تصاویری از مردم محلی در حال له کردن انگور سفید به چشم می‌خورد.
پیش از کشف این شراب، قدیمی‌ترین شرابی که در حالت مایع حفظ شده بود بطری شراب «اسپایر» بود که از یک مقبره رومی در نزدیکی شهر اشپیر آلمان در سال ۱۸۶۷ به دست آمده و قدمت آن به حدود سال ۳۲۵ میلادی بازمی‌گشت.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Journal of Archaeological Science» منتشر شده است.
