فشارهای وقت‌گیر ناشی از مسئولیت‌های کاری و خانوادگی، در ماه‌های اخیر گرایشی را در میان مردان جوان چینی برای خرید رابطه‌های عاطفی از دست‌فروشان خیابانی ایجاد کرده است.
بخشی از زنان جوان مایل به فروش چنین خدماتی هستند و این سرویسها را به راحتی و با نرخ ارزان در دسترس مشتریان خود می‌گذارند.
در آوریل سال گذشته رسانه‌های محلی چین برای اولین بار به رواج پدیده «دوست‌دختر خیابانی» در سراسر این کشور اشاره کردند، هرچند در ابتدا این گزارش‌ها توجه زیادی را جلب نکرد.
اکنون اما پای این سرویسها به خیابان‌های شلوغ شهرهای اصلی چین نیز باز شده و عکس‌های مختلف زنان جوان را در حال فروختن آغوش، بوسه و همراهی مردان جوان نشان می‌دهند.
در کنار یک ایستگاه مترو در شهر شنژن، در استان گوانگ‌دونگ در جنوب شرقی چین، زن جوانی با تابلویی در دست دیده می‌شود که روی آن نوشته شده است: «یک یوان (معادل ۱۴ سنت آمریکا) برای در آغوش گرفتن، ۱۰ یوان برای یک بوسه و ۱۵ یوان برای تماشای یک فیلم با هم».
دو زن دیگر غرفه‌هایی در گوشه یک میدان عابر پیاده با تابلوهایی دیده شدند که روی آنها نوشته شده بود: «۲۰ یوان (۲.۸ دلار) برای کمک به کارهای خانه، ۴۰ یوان در ساعت برای نوشیدن با شما.»
در تصویری دیگر زنی با تابلویی به چشم می‌خورد که روی آن نوشته شده است: «عاشق یک روزه، ۶۰۰ یوان (۸۴ دلار) در روز. می‌توانم صمیمانه‌ترین مراقبت‌ها را به شما ارائه دهم از جمله صرف وعده‌های غذایی با هم، در آغوش گرفتن، بوسیدن، اما بدون رابطه جنسی.»
خبرنگاران می‌گویند برخی از این زنان می‌توانند در یک گردش با مردان مشتری ۱۰۰ یوان درآمد کسب کنند.
نظرات در مورد دوست‌دختران خیابانی با این حال در رسانه‌های اجتماعی چین متفاوت است. برخی از این نوع خدمات استقبال کرده و می‌گویند از آن‌جا که خرید و فروش این سرویسها داوطلبانه است، مشکلی ندارد و راهی برای رهایی از استرس و همینطور معاشرت کردن بیشتر است.
برخی دیگر اما آن را مایه بی‌احترامی به زنان و خدشه‌دار کردن حیثیت آنها دانسته‌اند. آنها همچنین گوشزد می‌کنند که قانون نیز درباره خدمات آنها وضع نشده است.
هی بو، وکیل مؤسسه حقوقی سیچوان هونگ‌کی، در این باره می‌گوید: «سرویس دوست‌دختر خیابانی در حال حاضر خارج از چارچوب نظارتی واضح قوانین موجود عمل می‌کند و خطر تبدیل شدن به فحشا یا معاملات خدمات جنسی را به همراه دارد.»
وی اضافه کرد: «همه بخش‌های جامعه می‌توانند جوانان را به جستجوی راه‌های سالم دیگری برای مشارکت در تعاملات اجتماعی عادی راهنمایی کنند تا آنان بتوانند نیازهای اجتماعی و عاطفی خود را برآورده سازند».
