نوا لایلز (Noah Lyles)، دونده آمریکایی، در فینال دو ۱۰۰ متر در المپیک پاریس موفق شد این فاصله را در ۹.۷۹ ثانیه بدود و مدال طلا و عنوان سریع‌ترین مرد جهان را از آن خود کند.
او تنها پنج هزارم ثانیه زودتر از تامسونِ جاماییکایی از خط پایان عبور کرد. البته رکورد دو ۱۰۰ متر در المپیک پاریس شکسته نشد و همچنان رکورد اوسین بولت، دونده جامائیکایی با ۹.۶۳ ثانیه که در المپیک لندن ۲۰۱۲ ثبت شده، پابرجا ماند.
البته رکورد جهانی این رشته در سال ۲۰۰۹ و در جریان مسابقات قهرمانی جهان در برلین توسط آقای بولت ثبت شده که ۹.۵۸ ثانیه است.
اما در نخستین دوره برگزاری مسابقات المپیک در عصر معاصر که در سال ۱۸۹۶ در آتن برگزار شد، توماس بورک (Thomas Burke) از آمریکا ۱۰۰ متر را در بهترین زمان نسبت به سایر ورزشکاران در ۱۱.۸ ثانیه دویده بود، رکوردی که چهار سال بعد و در المپیک پاریس توسط فرانک ژارویِ آمریکایی (Frank Jarvis) به ۱۱ ثانیه کاهش یافت.
بنابراین، در فاصله برگزاری دو المپیک پاریس از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۲۴ یعنی طی ۱۲۴ سال گذشته، سریع‌ترین مرد جهان توانسته ۱.۲۱ ثانیه سریع‌تر بدود.
همچنین، طی ۱۲۸ سال گذشته رکود سریع‌ترین مرد جهان در المپیک ۲.۱۷ ثانیه بهبود یافته است.
این در شرایطی است که کیفیت کفِ میادین دو و میدانی از مسیرهای خاکی به کف پوش‌هایی با اتکا به بالاترین فناوری‌های روز بالا رفته است. کفش‌های مورد استفاده ورزشکاران و نیز تمرین‌های آنها، نوع تغذیه و آمادگی جسمانی و روانی آنها هم برای شرکت در رقابت‌های المپیک نسبت به قرن گذشته بسیار بهبود یافته است.
