در ماه آوریل، AARP اولین اجلاس بازی‌های خود را در مقر خود در واشنگتن دی سی برگزار کرد و برای بسیاری از افراد خارج از صنعت بازی‌های ویدیویی، این رویداد ممکن است به نظر بی‌اهمیت به نظر برسد. وجود سازمانی که بر حمایت از جمعیتی بیش از 50 نفر تشکیل شده است که در مورد بازی های ویدیویی صحبت می کنند، که معمولاً تصور می شود برای افراد جوان‌تر مناسب باشد اما، طبق گزارش اخیر AARP، تقریباً نیمی از افراد 50 ساله و بالاتر بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهند و تقریباً نیمی از این افراد گفتند که روزانه بازی می‌کنند و این موضوع بی اهمیتی از دید مخاطبان بازی‌ها نیست.
طبق آمار AARP، بیش از 52 میلیون نفر بالای 50 سال در حال انجام بازی‌های ویدیویی هستند که با بررسی اعداد انجمن نرم افزار سرگرمی، تقریباً یک چهارم کل بازیکنان در در کشوری با جمعیت آمریکا را تشکیل می دهد. یکی از طراحان بازی و استادیار دانشگاه نورث ایسترن، می‌گوید، با این حال، صنعت بازی همچنان به طور معمول نادیده گرفته می‌شود یا در طراحی بازی‌ها در نظر گرفتن افراد مسن‌تر نادیده می‌گیرد.
اکثر بازیکنان، 38 درصد، بین 18 تا 34 سال سن دارند، اما این بدان معنا نیست که افراد مسن‌تر جدیدترین بازی‌ها را بازی نمی‌کنند و چیزی معنادار از آن دریافت نمی‌کنند. “اگر به تمام ادبیاتی که در مورد بازی ها وجود دارد نگاه کنید، بازی ها روشی هستند که ما در آن چیزهایی یاد می گیریم. آیا می‌توانید ناگهان وقتی 16 ساله شدید، این کار را متوقف کنید؟آیا در 30 سالگی احساس می‌کنید همه چیزهایی را که باید بدانید می‌دانید؟ آیا در 40 سالگی احساس می‌کنید که همه را ملاقات کرده‌اید؟ آیا در 50 سالگی احساس می‌کنید که دنیا از چرخش باز ایستاد؟ البته که نه. این چیزی است که بازی‌ها واقعا برای ما انجام می دهند.”
افراد مسن در حال حاضر مشغول بازی هستند و مهمتر از همه برای این صنعت، پول زیادی را نیز خرج می کنند. طبق گزارش سال 2019 AARP، بازیکنانی که 50 سال یا بیشتر سن داشتند، تنها در نیمه اول سال 2019، 3.5 میلیارد دلار برای بازی های ویدیویی هزینه کردند. اگرچه این کسری از درآمد 35.4 میلیارد دلاری بازی‌ها برای آن سال است، اما برای صنعتی که وسواس زیادی به رشد دارد، یک شکل بالقوه است.
یک “نقطه عطف تاریخی” برای گفتگو پیرامون بزرگسالان مسن در بازی ها وجود دارد، و هنوز کار برای انجام دادن در این حیطه وجود دارد. حتی در حال حاضر، وقتی افراد داخل یا خارج از صنعت بازی در مورد بازی‌هایی برای بازیکنان 50 سال یا بالاتر صحبت می‌کنند، آن را به بازی‌های سلامتی و فکری محدود می‌کنند. اما اکثر سالمندان در حال بازی‌های محبوب موبایل، بازی‌های پازل و دیگر انواع بازی‌های «خودسری» هستند که معمولاً در دسترس‌تر هستند و بازیکنان در هر سنی به سراغ آنها می‌روند.
بخش کوچکتری از افراد مسن نیز وجود دارند که از بازی های تیراندازی اول شخص و بازی های اکشن لذت می برند. مشکل این نیست که افراد مسن تر به این بازی های دیگر علاقه مند نیستند، بلکه این است که چالش‌های دسترسی قابل توجهی وجود دارد که لذت بردن از این بازی‌ها را در وهله اول دشوار می‌کند. کنترل‌ها می‌توانند پیچیده باشند و آموزش‌هایی که برای پخش‌کننده‌های جدید در نظر گرفته شده‌اند می‌توانند غیرواقعی باشند. در سال های اخیر، گام های بزرگی توسط برخی از بزرگ ترین نام ها در صنعت برای دسترسی بیشتر بازی ها برداشته شده است، اما هنوز کار برای انجام دادن وجود دارد.
محتوای بسیاری از بازی های AAA نیز لزوماً برای مخاطبان مسن تر جذاب نیست. بسیاری از بزرگ‌ترین بازی‌های این صنعت مانند به‌عنوان بازی مناسب رتبه‌بندی شده‌اند، اما لزوماً معنای ارائه تجربه‌ای بالغانه خارج از خشونت و فحاشی را به طور کامل درک نمی‌کنند. آنها این نوع تجربه‌ها را می‌خواهند، تجربه‌هایی فانتزی و نوجوانانه.
پروفسور طراحی بازی، می‌گوید که این موضوع به این بازمی‌گردد که چه نوع بازی‌هایی ساخته می‌شوند و چه کسی در زمان تصمیم‌گیری در اتاق فکر حضور دارد. او می‌گوید، مشارکت بیشتر افراد مسن در بازی‌ها مزایای ملموسی نیز دارد. یک اپیدمی تنهایی وجود دارد که به ویژه در میان سالمندان بد است، و یکی از چیزهایی که ما به آن نگاه می کنیم، ایجاد بازی های اجتماعی برای افراد مسن است.
چگونه این صنعت شروع به دسترسی بیشتر بازی ها برای بازیکنان بالای 50 سال می کند؟ روشی که صنعت این مشکل را برطرف می‌کند ، داشتن تیم‌های توسعه فراگیر است که بازیکنان مسن‌تر را در ایده‌پردازی مشارکت می‌دهند، که بازیکنان مسن‌تر را به طوفان فکری با آنها می‌آورند و می‌بینند که واقعاً به چه چیزی علاقه‌مند هستند و طراحی خود را بر اساس جمعیتی گسترده‌تر از مخاطبان جوان‌تر ایجاد می‌کنند. راه‌حل دیگر رسیدگی به عدم حضور افراد مسن‌تر در خود صنعت است.
طبق AARP، تنها ۱۳ درصد از توسعه‌دهندگان بازی ۴۵ سال یا بیشتر دارند، که دیدگاه‌هایی را که در اتاق تصمیم‌گیری درباره طراحی در وهله اول وجود دارد، محدود می‌کند. رواج فرهنگ در صنعت بازی‌ها شرایطی را ایجاد می‌کند که یا به دلیل فرسودگی شغلی زودتر از موعد به شغل پایان می‌دهد یا کار در این صنعت را به عنوان یک فرد مسن‌تر دشوارتر می‌کند.
