ایتالیا با قهرمانی در جام ملتهای اروپا ۲۰۲۰ اکنون در این دوره از مسابقات در نقش مدافع عنوان قهرمانی پا به مسابقات خواهد گذاشت اما این تنها نکته مهم مربوط به فوتبال ایتالیا نیست؛ کشوری که در فینال‌های سه گانه اروپا 3 سرمربی ایتالیایی دارد، اکنون در این دوره از مسابقات با 5 سرمربی بیشترین چهره روی نیمکت‌ها را به خود اختصاص داده است و هیچ کشوری نیست که در این تورنمنت به مانند ایتالیا، بیش از 2 نماینده در میان سرمربیان داشته باشد. اکنون نگاهی کامل و جامع به تمام 24 سرمربی حاضر در آلمان خواهیم داشت تا در فاصله کمتر از یک ماه تا شروع این مسابقات، از نیمکت‌ها آگاهی داشته باشیم.
یولیان ناگلزمان – آلمان
سرمربی 36 ساله سابق لایپزیش و بایرن مونیخ، در سال گذشته بود که جای هانسی فلیک را گرفت و به تازگی قراردادش را تا سال 2026 تمدید کرده است. شاید این یک فرصت خوب برای ارزیابی این مرد جوان در فوتبال ملی باشد و در نقش سرمربی میزبان قطعا وضعیت برای او بسیار سخت‌‍تر باشد.
استیو کلارک – اسکاتلند
او در لیورپول دستیار کنی دالگیش بود و پس از آن، در استون ویلا همراه با روبرتو دی متئو بود. پیش از سال 2020 به عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد و حالا دومین رقابت ملی معتبر خود را با تیم کشورش تجربه خواهد کرد.
مارکو روسی – مجارستان
یک چهره ایتالیایی که تیم بسیار تحسین برانگیزی ساخته است و عملکرد مجارها در طی سال‌ها باعث شده تا اندکی ورژن طلایی آنها تکرار شود اما روسی می‌داند که در ادامه پروژه خود در یورو 2020 و لیگ ملتهای اروپا، اکنون باید این مسیر را به سرانجام برساند و صعود مجارستانها را به هر شکلی قطعی کند.
مورات یاکین – سوئیس
برادر بزرگتر هاکان یاکین که در دوران بازیگری در بازل با یکدیگر بازی می‌کردند و در تیم ملی سوئیس بازی‌های زیادی داشتند. او از زمان برکناری ولادیمیر پتکوویچ، در سوئیس مشغول به کار شده و در این مدت در تلاش بوده تا نسل جدید فوتبال این کشور را تربیت کند.
لوئیس دلا فوئنته – اسپانیا
هنوز هواداران نسبت به قدرت‌های فنی او مشکوک هستند و بسیاری از هواداران فوتبال اسپانیا، او را گزینه مناسبی برای قبول هدایت تیمشان نمی‌دانند اما این پیرمرد که تیمش را از پایه پرورش داده در یورو 2024 شاید در فاصله 12 سال تا آخرین افتخارآفرینی لاروخا، یک جام دیگر به کلکسیون آنها اضافه کند.
زلاتکو دالیچ – کرواسی
او در دوران فعالیت مربیگری‌اش، روزهای خاص زیادی را تجربه کرده و پس از اینکه در خاورمیانه سرمربی الهلال، الفیصلی و العین امارات بود، حتی مدتی نامش را در نزدیکی فوتبال ایران می‌شنیدیم اما در سال 2017 سرمربی کرواسی شد، 2018 با این تیم نایب قهرمانی در جهان را جشن گرفت و در سال 2022 هم تا نیمه نهایی تیمش پیشروی کرد اما برابر آرژانتین قهرمان شکست خوردند. انتظارات آنها از بیش از هر زمانی است و هواداران دوست دارند کیفیت بالای کروات‌ها را در آخرین روزهای نسل درخشانشان باز هم ببینند.
لوچانو اسپالتی – ایتالیا
مردی که به باخت عادت داشت، به یک باره در ناپل، کت و شلوار قهرمانی به تن کرد و خیلی زود، در فاصله یک سال، تیم قهرمانی که ساخته بود، تبدیل به بدترین مدافع عنوان قهرمانی تاریخ ایتالیا شد اما این بار بدون اسپالتی؛ او جانشین مانچینی شده و عنوان‌دار تیمی است که روی پیراهنش لوگوی قهرمانی دوره قبل را درج کرده است و آتزوری به این پیرمرد در این مسیر اعتماد خواهد کرد.
سیلوینیو – آلبانی
باید بالا رفتن سن و سال را پذیرفت. یکی دیگر از بازیکنان خاص فوتبال دهه 2000 حالا به عنوان سرمربی لب خط کادر فنی ایستاده و به عنوان رهبر برزیلی، آلبانی تنها سرمربی غیر اروپایی است.
ماتیاش کک – اسلوونی
در نوامبر 2018 وارد شد و توانست برای دومین بار در تاریخ اسلوونی، این تیم را به مرحله نهایی مسابقات قهرمانی اروپا برساند.
کسپر هیولمند – دانمارک
پس از مربیگری ماینتس آلمان، مدتی در لیگ دانمارک سرمربیگری کرد و حتی نورسلاند را قهرمان کرد. او از سال 2020 هدایت‌گر دینامیت‌ها شده و عملکرد درخشان آنها در دوره گذشته جام ملتهای اروپا و همچنین شگفتی سازی آنها در جام جهانی 2022، انکار ناپذیر است.
دراگان استویکوویچ – صربستان
او قبل از اینکه در سال 2021، پس از ناکامی صرب‌ها در راه رسیدن به یورو 2020، به مدت 5 سال در گوانگژو سرمریگری می‌کرد اما با توانایی خود نشان داد که صربستان با توجه به ستارگان بزرگی که دارد می‌تواند هم در جام جهانی حضور داشته باشد و هم برای یورو می‌تواند رویاپردازی کند.
گرت ساوتگیت – انگلیس
سرمربی تیم ملی انگلیس به تازگی با پشت سر گذاشتن جلسات تراپی، پنالتی تلخ یورو 1996 را فراموش کرده بود تا اینکه در ضربات پنالتی یورو 2020، انگلیس در نزدیکترین فاصله خود به لمس جام، پایش سر خورد و همه چیز را از دست داد.
میشل پروبیز – لهستان
بیشترین فراز و نشیب در بین تمام تیم‌های حاضر در جام ملتهای اروپا متعلق به نیمکت لهستان است. آنها در 5 سال اخیر، 3 سرمربی متفاوت داشتند و حالا به پروبیز اعتماد کردند که پیش از این سرمربی تیم زیر 21 سال لهستان بوده است.
رونالد کومان – هلند
وقتی پیش از شروع یورو 2020 و با توجه به عملکرد خوبی که از نارنجی پوشان در لیگ ملت‌ها گرفته بود، از تیم جدا شد بسیاری از هواداران هلند، همان ذره امیدشان به جام گرفتن را از دست دادند و در دوران غیبت کومان، دی بوئر بسیار افتضاح و فن خال با عملکرد سینوسی این تیم را هدایت می‌کردند اما سرمربی سابق بارسلونا و اورتون مشتاق است تا قصه ناتمامش را این بار تمام کند.
رالف رانگنیک – اتریش
تیم جذاب رالف دومین تیمی بود که پس از آلمان میزبان صعودش را در این تورنمنت قطعی کرده و در شرایطی که این روزها نامش در حوالی برخی از تیم‌های اروپایی شنیده می‌شود، به قراردادش با اتریش متعهد است و دیگر دوست ندارد در یک تیم باشگاه با شرایطی نابسامان به مانند منچستریونایتد کار کند.
دیدیه دشان – فرانسه
از سال 2012، هیچ تیمی نبوده که سرمربی خودش را در عرصه ملی عوض کند و مردی که نایب قهرمانی یورو 2016، قهرمانی جام جهانی 2018 و نایب قهرمانی جام جهانی 2022 را تجربه کرده، به لطف ستارگان جوانی که دارد بخت اول قهرمانی است تا دشان با قهرمانی در یورو، تمام افتخارات ممکن را یک بار لمس کرده باشد.
دومنیکو تدسکو – بلژیک
مردی خاص که پس از تجربیات باشگاهی، در ابتدای سال 2023 به عنوان سرمربی وارد بلژیک شد و اولین تیمی بود که موفق شد با بهترین عملکرد ممکن، بلژیک را به یورو رساند. او قراردادش را تا سال 2023 تمدید کرده اما انقلابی که در ترکیب شیاطین سرخ به پا کرده، اصلی ترین نماد کاریزمای او است تا این بار با نگاه متفاوتی عملکرد بلژیک را در نظر بگیریم.
فرانچسکو کالزونا – اسلواکی
او و تدسکو به عنوان دو چهره ایتالیایی، تقابلی خاص با یکدیگر خواهند داشت. کالزونا جانشین گارسیا در ناپل بود اما دی لورنتیس او را برکنار کرد که بلا فاصله مورد توجه فدراسیون اسلواکی قرار گرفت تا این تیم را برای دومین بار متوالی به جام ملت های اروپا برساند.
ادوارد یوردانسکو – رومانی
احتمالا در زمان خواندن نامش مکثی داشتید که شما را با مرور خاطرات جام جهانی 1994 درگیر می‌کند. پدرش آنگل همان کسی بود که بهترین عملکرد تاریخ فوتبال رومانی را رقم زد و حالا پسر جا پای پدر گذاشته و این را پیش از جام جهانی آمریکا، در یورو می‌خواهد به نمایش بکشد.
سرگی ربروف – اوکراین
با دینامو کیف قهرمان اوکراین شد، با العین قهرمان امارات و با فرانس واروش قهرمان لیگ مجارستان شد؛ او در اوکراین جنگ‌زده، عملکردی فراتر از حد و انتظار همگان رقم زده و در این مدت تنها برابر ایتالیا شکست خورده است و با تیمی متفاوت پا به آلمان خواهد گذاشت تا عملکرد درخشان آنها در یورو 2020، بار دیگر مرور شود.
وینچنزو مونتلا – ترکیه
دیگر سرمربی ایتالیایی، هواپیمای رمی‌ها است. نتایجی که با آدنا دمیر اسپور کسب کرد، آنها را مجاب کرد تا مونتلا را به عنوان سرمربی تیم ملی کشورشان انتخاب کنند. آنها برای یورو 2020، آرزوهای زیادی داشتند که بسیاری از آنها تبدیل به یک بغض شده و بعید نیست در آلمان بترکد!
ویلی سانیول – گرجستان
مرد فرانسوی در تفلیس، قصه شهر عشق را بار دیگر تداعی کرده و آنها را برای اولین بار در تاریخ به یک تورنمنت بزرگ رسانده است. سانیول برای نتیجه گرفتن با گرجستان، 3 سال از زندگی خودش را در تفلیس گذارنده و می‌خواهد به عنوان کسی که در بایرن مونیخ دستیار آنچلوتی بوده، در این تورنمنت شگفتی‌سازی کند.
روبرتو مارتینز – پرتغال
جانشینی فوق العاده برای فرناندو سانتوش که در مدت اخیر به دور از توجه زیاد رسانه‌ها در مسیر مدعیان حرکت کرده و بعید نیست در آلمان تمام توجهات را به خود جلب کند تا با یک دوره وقفه، جام را مجددا به لیسبون برساند.
ایوان هاسک – چک
او جانشین سیلهاوی شده اما هاسک برای نتیجه گرفتن با جمهوری چک، در مدت اخیر صجبت های زیادی داشته که همین موضوع باعث شده تا هواداران با مرور کردن خاطرات دوره گذشته و با توجه به داشتن زوج پاتریک شیک-آدام هلوژک، امیدوار باشند تا عملکردی که از آنها در بایر لورکوزن شاهد بوده‌اند را دوباره تماشا کنند.
منبع: ورزش‌سه
