افزایش نگرانی‌ها نسبت به مصرف شیر لبنی به دلیل شیوع آنفولانزای پرندگان باعث شده که توجه به شیرهای تولید شده از میکروارگانیسم‌ها و گیاهان بیشتر شود. این نگرانی‌ها در ایالات متحده از زمانی شروع شد که آنفولانزای پرندگان در مزارع تولید شیر شیوع یافت و مردم سلامت شیر را زیر سؤال بردند. حتی برخی کارگران این مزارع نیز به آنفولانزا مبتلا شده‌اند.
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) اعلام کرده است که شیر تجاری خطری ندارد زیرا پاستوریزه شده است؛ با این حال، مردم به سمت مصرف جایگزین‌های گیاهی شیر روی آورده‌اند. مهندسان ژنتیک نیز در تلاش هستند تا شیر را بدون نیاز به گاو تولید کنند. آن‌ها این کار را با استفاده از مهندسی مخمرها و گیاهان با ژن گاو برای تولید پروتئین‌های اصلی شیر انجام می‌دهند.
پروتئین‌هایی که تولید می‌شوند شامل کازئین و وی هستند که برای رنگ، طعم و ارزش غذایی شیر حیاتی‌اند. شرکت‌های نوآوری مانند ریمیلک در حال کار بر روی تولید شیر بدون گاو هستند. این شرکت با مهندسی مخمرهایی که با تغذیه از شکر، پروتئین‌های شیر را تولید می‌کنند، می‌تواند جایگزین هزاران گاو شود.
شرکت‌های بزرگ تولیدکننده مواد غذایی و نوشیدنی نیز به این پروژه‌ها علاقه نشان داده‌اند. به‌عنوان مثال، شرکت ایمپاسیبل فودز با افزودن هِم از ریشه‌های سویای اصلاح‌شده، جایگزین‌های گیاهی لذیذ برای محصولات گوشتی تولید می‌کند.
با وجود این نوآوری‌ها، هزینه‌های تولید شیر بدون گاو باید کاهش یابد تا بتواند با شیر گاو رقابت کند. همچنین لبنیات از حمایت‌ها و یارانه‌های دولتی برخوردارند و محصولات جانبی مانند ژلاتین، غذا و چرم نیز از گاوها تولید می‌شود.
در آلپاین بیو، دانه‌های سویا برای تولید کازئین مهندسی شده‌اند. این شرکت قصد دارد پروتئین‌های شیر را استخراج کرده و به شرکت‌های بزرگ‌تر مواد غذایی بفروشد.
جایگزینی شیر گاو چالش‌برانگیز است، زیرا شیر نقش مهمی در تاریخ و تغذیه انسان‌ها داشته است. با این حال، روش‌های جدید تولید غذا به محیط زیست کمک می‌کنند و از گسترش بیماری‌ها جلوگیری می‌کنند.
ریچانی از آلپاین بیو معتقد است که باید از محصولات رایج و ارزان مانند سویا استفاده کرد تا موفقیت در بازار تضمین شود. به‌طور کلی، تولید شیر بدون گاو نه تنها به محیط زیست کمک می‌کند بلکه خطر ابتلا به ویروس‌های حیوانی را نیز کاهش می‌دهد.
