هنگامی که زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۷.۲ ریشتر در ساعت ۸ بامداد چهارشنبه به وقت محلی، مناطق خوش‌منظره و عمدتاً روستایی سواحل شرقی تایوان و شهر «هوالین» را لرزاند، مقامات محلی دقیقاً می‌دانستند چه باید بکند زیرا شش سال قبل زلزله مشابهی را تجربه کرده بودند.
چانگ تونگ یائو، یکی از مقامات محلی برای رویترز شرح می‌دهد که ظرف دو ساعت پس از این زمین‌لرزه، یک پناهگاه اضطراری در مدرسه‌ای در آن نزدیکی آماده شده تا بیش از ۱۳۰ نفر از ساکنان منطقه بتوانند در آنجا اسکان یابند و شب را نیز سپری کنند.
چانگ می‌گوید که در چنین شرایطی «ارتباط فعال با ادارات دولتی» یک موضوع کلیدی است.
به گفته او از زمان وقوع زلزله ۶.۴ ریشتری سال ۲۰۱۸ میلادی که جان هفت نفر را گرفت، مقامات محلی هماهنگی با واحدهای دولتی و سازمان‌های غیردولتی را برای واکنش و امدادرسانی سریع در مواقع اضطراری، تقویت کردند و در اولویت قرار دادند.
همین هماهنگی باعث شد که مقامات شهر «هوالین» و نیروهای پلیس به همراه سایر واحدهایی که به تخلیه ساکنان مناطق آسیب دیده کمک می‌کردند، روز چهارشنبه بتوانند با همکاری یکدیگر یکی از ساختمان‌های آسیب‌دیده را، قبل از فروریختن در اثر پس لرزه‌ها به سرعت «تخلیه» کنند.
چانگ گفت: «همه به خوبی وظایفشان را انجام دادند. مقامات شهر و ادارات محلی با یکدیگر همکاری کردند تا آسیب را تا حد امکان به حداقل برسانند.»
چرا تایوان اینقدر مستعد زلزله است؟
تایوان در نزدیکی محل اتصال دو صفحه تکتونیکی قرار دارد و بسیاری از نقاط زلزله‌خیز آن نیز در امتداد ساحل زیبای شرقی و عمدتاً روستایی و کم جمعیت آن متمرکز شده‌اند.
به همین دلیل در تاریخ این جزیره، وقایع تلخ متعددی ناشی از بلایای طبیعی دیده می‌شود.
بطور مثال بیش از ۱۰۰ نفر در سال ۲۰۱۶ میلادی در اثر وقوع زمین لرزه‌ای در جنوب تایوان کشته شدند و پیش از آن در سال ۱۹۹۹ میلادی نیز یک زلزله ۷.۳ ریشتری بیش از ۲۰۰۰ نفر را کشت.
وقوع زمین لرزه ۲۱ سپتامبر سال ۱۹۹۹ که معمولاً تحت عنوان «زلزله ۹۲۱» شناخته می‌شود، دولت تایوان را بر آن داشت تا به بازنگری در قوانین ساختمانی همچنین تقویت قوانین مدیریت بلایا بپردازد.
به همین دلیل، هم اکنون هر ساله در ۲۱ سپتامبر مجموعه‌ای از مانورهای بلایای طبیعی در سراسر تایوان برگزار می‌شود، پیام‌های هشدار ساختگی برای بلایایی مانند زلزله و سونامی به تلفن‌های همراه مردم ارسال می‌شود و در مدارس و ادارات نیز مانور تخلیه اجرا می‌شود.
سخت‌تر شدن قوانین ساخت و ساز نیز باعث گسترش تولید مصالح ساختمانی مقاوم در برابر زلزله شده و به آماده‌سازی بهتر جزیره در برابر فاجعه‌های احتمالی کمک کرده است.
نگرانی از حمله چین
در جزیره تایوان دلیل قانع کننده دیگری نیز برای افزایش سطح آمادگی‌های عمومی وجود دارد و آن حمله احتمالی چین است که همچنان ادعای حاکمیت بر این جزیره را دارد.
سیستم هشدار زلزله و زنگ هشدار نافذ آن که در تلفن‌های همراه به صدا در می‌آید، همان سیستمی است که دولت برای هشدار در زمان حمله هوایی احتمالی چین استفاده می‌کند.
تایوان همچنین هرساله رزمایش‌های دفاع غیرنظامی برگزار می‌کند که اگرچه عمدتا روی چگونگی رفتار هنگام وقوع بلایای طبیعی متمرکز است اما از سال گذشته نحوه واکنش در مقابل پیامدهای حمله چین نیز به این تمرین‌ها اضافه شده است.
این سح از آمادگی در نهادهای دولتی این جزیره نیز دیده می‌شود. بطور مثال وزارت امور دیجیتال تایوان که از سال ۲۰۲۲ شروع به کار کرده و مسئولیت تضمین فعالیت شبکه‌های ارتباطی را بر عهده دارد، پس از زلزله اخیر گزارش داد که این حادثه تاثیری بر عملکرد شبکه‌های ارتباطی بویژه خدمات اینترنتی نداشته است.
در مناطق شهری و روستایی تایوان نیز تیم‌های امداد بصورت ۲۴ ساعته در حالت آماده باش و آماده پاسخگویی در مقابل بلایا هستند.
دیپلماسی نرم
تایوان حتی تیم‌های امداد و نجات خود را که از آمادگی بالایی برخوردارند، پیوسته به مناطق فاجعه دیده در دیگر نقاط جهان می‌فرستد؛ از جمله سال گذشته به ترکیه که دچار یک زمین‌لرزه شدید شد.
اعزام این تیم‌های آماده به سراسر جهان، به ابزاری برای توسعه دیپلماسی «نرم» از سوی مقامات این جزیره تبدیل شده است.
این کار بویژه برای کشوری که با وجود اعتبار دموکراتیک قوی‌اش، به دلیل فشارهای چین تقریباً هیچ رابطه رسمی دیپلماتیک با دیگر کشورها ندارد، ضروری است.
پس از زلزله اخیر ساندرا اودکرک، سفیر غیررسمی ایالات متحده در تایوان، در پیامی به مردم این جزیره که در فیسبوک منتشر شد، از این سطح از آمادگی و واکنش سریع تمجید کرد.
او نوشت: «تایوان یک مدل موفق از پیشگیری از بلایا، مدیریت بلایا و نجات بشردوستانه را به کشورهای سراسر جهان نشان داد.»
