باستان‌شناسان در تپه‌های باستانی ترکستان در جنوب قزاقستان به گنجینه‌ای 2000ساله متشکل از جواهرات طلا، سرنیزه و یک آینه بزرگ برنزی دست پیدا کرده‌اند.
گمان می‌رود که این اشیاء تاریخی در دوران ایالت کانگجو ساخته شده‌اند؛ موجودیتی کم‌تر شناخته‌شده که بین قرن‌های پنجم ق.م تا چهارم میلادی در این ناحیه حکمرانی می‌کرد.
برطبق بیانیه مقامات دولت منطقه‌ای ترکستان، این یافته‌ها استادکاری پیشرفته ناحیه را در دورانی که ایالت کانگجو با روم باستان، چین باستان و امپراتوری کوشان در نواحی دوردست جنوبی تجارت می‌کرد، نشان می‌دهد.
آینه برنزی به لحاظ سبک ساخت ـ شکل دایره‌ای، با طراحی قوسی‌شکل 8وجهی در سمت پشت و حفره‌ای در میانه برای رد کردن نخ ـ به نظر می‌رسد از دوران سلسله هان، که بین سال‌های 206 ق.م تا 220میلادی حکومت می‌کرد، نشأت گرفته باشد.
این نوع اقلام در سراسر اوراسیا ارزش زیادی داشتند. آینه‌های مشابهی در افغانستان و منطقه جنوبی اورال پیدا شده‌اند. این آینه نشان می‌دهد زنی که به همراه آن دفن شده بود، ثروتمند و پرنفوذ بوده است.
ایالت باستانی
تیمی از محققان قزاقزستان یافته‌های تازه را در سه گور-تپه در ترکستان پیدا کرده‌اند. آن‌ها گزارش کرده‌اند که یکی از این تپه‌ها در دوران باستان غارت شده بوده اما سومین گور-تپه حاوی اشیائی ارزشمند بود.
علاوه‌بر آینه برنزی، اشیاء دیگری از جمله یک گل‌سینه به سبک رومی به نام فیبولا، مهره‌های کوچک و بزرگ، کوزه‌های سفالی، قلاب کمربند و یک سرنیزه که برای شکار پرندگان طراحی شده بود به همراه 2گوشواره طلایی که گمان می‌رود به قرن اول ق.م میلاد تعلق داشته باشد، پیدا شدند.
گوشواره‌ها تزیینات خاصی دارند. آن‌ها با آلیاژ‌های رنگی معروف به طلای «چندرنگی» ساخته شده‌اند، فیروزه و یاقوت در آن‌ها میناکاری‌شده است، شکلی هلالی دارند که ماه را تداعی می‌کند، در قسمت پایینی آن‌ها تزییناتی به شکل خوشه‌های انگور دیده می‌شود تا تابش خورشید را بازنمایی کند.
الکساندر پودوشکین، رهبر هیأت کاوشگران می‌گوید، ایالت کانگجو یک فدراسیون از آدم‌های مختلف بود که در برهه‌هایی از زمان مردمان عشایری شامل سرمت‌ها، شیونگ‌نو و ساکی‌ها (از قبایل ساکاها) در آن زندگی می‌کردند.
مکان استقرار شهرهای کانگجو در بخش‌هایی از جاده بزرگ ابریشم بین چین و مدیترانه به این معنی بود که آن‌ها پیوندهای دیپلماتیک و تجاری در سراسر جهان باستان داشتند.
