روزالین کارتر، بانوی اول سابق آمریکا و همسر جیمی کارتر در سن ۹۶ سالگی درگذشت. او مشاور سیاسی همسرش بود و در سال‌های حضور در کاخ سفید و چهار دهه پس از آن از درمان بهتر بیماران روانی حمایت کرد. خانم کارتر در ماه می به زوال عقل مبتلا شد و دیروز ۱۹ نوامبر در منزل خود از دنیا رفت.
«مرکز کارتر» روز جمعه، دو روز پیش از مرگ خانم کارتر اعلام کرده بود که او در خانه تحت مراقبت است. اما روز یک شنبه همین مرکز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد روزالین کارتر با آرامش و در کنار خانواده در خانه‌اش در پلینز، جورجیا درگذشت.
پیش‌تر گزارش شده بود که او وارد یک آسایشگاه در ایالت جورجیا شده است و با شوهر ۹۹ ساله خود که از فوریه در آسایشگاه به سر می‌برد، وقت می‌گذراند.
جیمی کارتر طی سال‌های گذشته بیمار و تحت مراقبت بود؛ اما ژوئن امسال اعلام کرد از درمان پزشکی چشم پوشیده و مراقبت در خانه را انتخاب کرده است.
این زوج در ماه جولای هفتاد و هفتمین سالگرد ازدواج خود را جشن گرفتند تا رکورد طولانی ترین ازدواج را در میان زوج های اول ایالات متحده آمریکا به نام خود ثبت کنند.
آقای کارتر در بیانیه‌ای پس از مرگ همسرش گفت: «روزالین در هر چیزی که تا به حال به دست آورده‌ام، شریک برابر من بود. زمانی که نیاز داشتم به من راهنمایی‌های خردمندانه می‌داد و تشویقم می‌کرد. وقتی روزالین در این دنیا بود همیشه می‌دانستم کسی مرا دوست دارد و حمایتم می‌کند.»
زندگی‌نامه
خانم کارتر در ۱۸ آگوست ۱۹۲۷ با نام النور روزالین اسمیت به دنیا آمد.
او در ۷ ژوئیه ۱۹۴۶ زمانی که تنها ۱۸ سال داشت با جیمی کارتر ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. در آن زمان جیمی کارتر ۲۱ ساله بود. روزالین و جیمی کارتر یک نوه خود را در سال ۲۰۱۵ از دست دادند و ۱۱ نوه و ۱۴ نتیجه از آنها باقی مانده است.
چیپ، پسر کارترها، او را «یک مادر دوست داشتنی، بانوی اول خارق العاده و انسان‌دوستی بزرگ» توصیف کرد.
روزالین کارتر از مدافعان اصلی جنبش های متعدد ازجمله سلامت روان بود. و به گفته پسرش «نه تنها خانواده ما، بلکه بسیاری از افرادی که از مراقبت‌های بهداشت روانی بهتری برخوردار هستند و امروز به منابع مراقبتی بهتری دسترسی دارند، به شدت دلتنگ او خواهند شد.»
هنگامی که همسرش در دهه ۱۹۶۰ کار سیاسی خود را آغاز کرد – ابتدا به عنوان سناتور ایالت جورجیا، فرماندار و بعداً رئیس جمهور ایالات متحده – خانم کارتر تمرکز خود را بر افزایش آگاهی پیرامون سلامت روان و کاهش نگرش منفی نسبت به افراد مبتلا به بیماری های روانی گذاشت.
او به عنوان بانوی اول جورجیا، عضو کمیسیون بهبود خدمات به بیماران روانی بود و به عنوان بانوی اول ایالات متحده، رئیس افتخاری کمیسیون بهداشت روان رئیس جمهور شد.
روزالین کارتر در زمان حضور در کاخ سفید اصرار داشت که از گنجیده شدن در قالب سنت‌ها دوری کند و اعلام کرد که قصد ندارد یک بانوی اول سنتی باشد. او اولین بانوی اولی بود که در بال شرقی کاخ سفید دفتر داشت و دومین بانوی اول که در کنگره شهادت داد.
پس از ترک واشنگتن، او و همسرش «مرکز کارتر» را در سال ۱۹۸۲ تأسیس کردند، که از طریق آن به کار حمایتی خود برای سلامت روان، واکسیناسیون اولیه دوران کودکی و سایر اهداف بشردوستانه ادامه دادند.