این خورشیدگرفتگی که در ایران قابل مشاهده نیست، در مناطقی از اقیانوس آرام و اقیانوس هند قابل رویت خواهد بود.
در خورشید گرفتگی مرکب که به ندرت رخ می‌دهد، در نقاطی از سطح زمین خورشیدگرفتگی کلی و در نقاط دیگر خورشیدگرفتگی حلقوی دیده می‌شود.
این کسوف‌ها بسیار نادر هستند و فقط چند بار در هر قرن رخ می‌دهند.
خورشید گرفتگی مرکب ۲۰ آوریل در ایران و ایالات متحده آمریکا قابل مشاهده نیست و در غرب استرالیا، تیمور شرقی و اندونزی شرقی قابل مشاهده خواهد بود. کسوف مرکب از ساعت ۲۱:۳۶ به وقت منطقه زمانی شرقی(۰۵:۰۶ بامداد به وقت ایران) در روز ۱۹ آوریل(۳۰ فروردین) آغاز و در ساعت ۲:۵۹ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی (۱۰:۲۹ به وقت ایران) در روز بعد به پایان می‌رسد.
برخی از آسمان‌نگاران با خورشید گرفتگی کامل مواجه خواهند شد، در حالی که برخی دیگر شاهد کسوف حلقه آتش خواهند بود. برخی دیگر شاهد یک خورشید گرفتگی جزئی خواهند بود که در آن ماه بخشی از خورشید را می‌پوشاند.
دو نقطه روی زمین وجود دارد که کسوف روی آنها از حالت حلقوی به کامل به تبدیل می‌شود. جِیمی کارتر(Jamie Carter) از پایگاه اسپیس در توضیحی در مورد خورشیدگرفتگی هیبریدی در روز ۲۰ آوریل خاطرنشان کرد که این دو نقطه، مکان‌های دور افتاده در وسط اقیانوس هستند.
این رویداد آسمانی به صورت یک کسوف جزئی در بسیاری از کشورهای دیگر، از جمله سرزمین‌های جنوبی فرانسه، که در آن ۹۳ درصد خورشید پوشانده خواهد شد، دیده می‌شود. در پاپوآ گینه‌نو نیز ۸۷ درصد از خورشید پوشیده می‌شود و جزایر مارشال نیز شاهد فرو رفتن ۹۵ درصد از قرص کامل خورشید در سایه خواهند بود.
کسوف‌های هیبریدی به این دلیل اتفاق می‌افتند که زمین منحنی است و سایه ماه دارای نواحی مختلفی است. یک ناحیه مرکزی تاریک‌تر به نام «umbra» و یک منطقه بیرونی روشن‌تر به نام نیم‌سایه(penumbra). خسوف‌های ترکیبی زمانی اتفاق می‌افتند که ماه به حداکثر فاصله از زمین در مدار بیضوی خود می‌رسد در حالی که سایه «umbra» با سطح سیاره ما برخورد دارد.
آخرین خورشیدگرفتگی از این نوع تقریبا ۱۰ سال پیش، در روز سوم نوامبر سال ۲۰۱۳ رخ داد. خورشیدگرفتگی مرکب بعدی پس از ماه گرفتگی در ماه نوامبر سال ۲۰۳۱ رخ می‌دهد و از برخی مناطق مجاور ایالات متحده آمریکا قابل مشاهده خواهد بود. پس از آن، خورشیدگرفتگی هیبریدی بعدی در روز ۲۳ مارس سال ۲۱۶۴ به وقوع خواهد پیوست.
