باستان‌شناسان مشغول در یک پروژه کاوش 2ساله در محل شهر باستانی تارکینیا در شمال رم در ایتالیا، یک گورستان باستانی دوران رومی متشکل از 67اسکلت را در 57گور تزیین‌شده پیدا کردند.
آزمون‌های اولیه حاکی از آن است که این گورها و ساکنان آن‌ها به یک طیف زمانی از قرن دوم تا چهارم میلادی تعلق دارند.
این گورستان بی‌تردید برای نخبگان قدرتمند و ثروتمند رومی حفظ شده بوده است. اسکلت‌های آن‌ها که به خوبی سالم مانده است ملبس به جواهرات طلایی بوده و کفش‌هایی فانتزی از جنس چرم به پا داشتند و گورهایشان طوری طراحی شده بود که به خانه‌های این دنیایی‌شان (در مقیاس کوچک‌تر) شبیه باشد.
مدیر این پروژه، امانوئل جیانینی، می‌گوید: «ما چندین اسکلت را که هنوز جوراب و کفش‌های گران‌قیمت‌شان را به پا داشتند پیدا کرده‌ایم. همه این ثروت و این حقیقت که روی استخوان‌ها هیچ علامتی از فشار یا کار فیزیکی نبود، ما را به این باور هدایت می‌کند که آن‌ها کشاورزان محلی نبوده‌اند بلکه اعضای عالی‌رتبه خانواده‌های رومی بودند که در شهر زندگی می‌کردند.»
هرچند در این ناحیه بارها چنین اکتشافاتی صورت گرفته است، این کشف که در یک زمین 52هکتاری در نزدیکی شهر باستانی تارکینیا، در شمال رم، انجام شده، مسئولان را شگفت‌زده کرده است. با توجه به اینکه هیچ ارجاعی در تاریخ به این مسئله نشده بود، آن‌ها اصلا تصورش را نمی‌کردند که گورستانی متعلق به اشراف‌زادگان در محل فعلی وجود داشته باشد.
مجموعه اشیاء مجللی که به همراه افراد متوفا دفن شده بود بسیار حیرت‌انگیز بود. در میان این یافته‌ها حلقه‌های نقره‌ای با کهربا و کنده‌کاری حروف اول اسم، طلسم‌هایی حاوی سنگ‌های قیمتی، چندین قطعه سفال از گل رس، سکه‌های رومی با ارزش‌های متفاوت، اشیاء شیشه‌ای درخشان و حتی چند تکه لباس که هنوز سالم مانده‌اند، وجود دارند.
باستان‌شناسان با توجه به تفاوت و تنوع اشیاء گور که در نزدیکی اجساد پیدا شده و همین‌طور طراحی‌های مجلل و تزیینات مقبره‌ها، حدس می‌زنند که ساکنان این گورها می‌خواستند یک فضای آسمانی مشابه به زندگی زمینی‌شان برای خودشان خلق کنند.
مشخص است که بسیاری از گورها با روکش‌های پارچه‌ای گرانقیمت تزیین یا دورتادور آن‌ها محصور و با کاشی یا قطعاتی از گل رس، درست شبیه تزیینات یک خانه، پوشیده شده بوده است.
بقایای اسکلت خیلی نزدیک به سطح زمین پیدا شدند و درواقع در عمق 50سانتی‌متری دفن شده بودند. بسیاری از گورها، گورهای خانوادگی بودند که حداقل دو عضو از یک خانواده در آن‌ها دفن شده بودند. چندین اسکلت هم درحالیکه به هم بسته شده بودند پیدا شدند.
جیانینی می‌گوید: «وضعیت منحصربه‌فرد حفظ‌شدگی این گورها به وجود بلوک‌های آهکی که از زمین بیرون‌زده‌اند نسبت داده شده که درواقع شخم‌زدن، بذر کاشتن و کشاورزی مدرن را در این ناحیه دشوار می‌کرده است. این گورستان سال‌ها دست‌نخورده باقی مانده بوده است.»
مسئولان مطمئن هستند که در آینده شگفتی‌های بیشتری در این محوطه رخ می‌نماید. این ناحیه که قبلا بنا بود به یک نیروگاه پنل‌های خورشیدی تبدیل شود، دیگر بخشی از این پروژه نیست و عموم نیز دیگر نمی‌توانند از آن بازدید کنند.
