داده‌های وبسایت «کمپین شهرهای پاک» (Clean Cities Campaign) حاکی از آن است که شهرهای کپنهاگ، اسلو و پاریس بالاترین رتبه را در بین ۴۲ شهر اروپا در راه مبارزه با آلودگی هوا دارند.
این رتبه‌بندی که با در نظر گرفتن معیارهایی همچون تعداد مراکز در دسترس برای شارژ خودروهای الکتریکی همچنین اجرای طرح‌هایی برای توسعه دوچرخه‌سواری همگانی انجام شده، شهرهای آمستردام و هامبورگ را نیز در رتبه‌های چهارم و پنجم قرار داده است.
در انتهای فهرست نیز شهرهای گرانادا، دوبلین و منچستر دیده می‌شوند.
با این وجود، چنین رتبه‌بندی به این معنی نیست که شهرهای بالای فهرست، کمترین میزان آلودگی یا پاک‌ترین هوا را دارند. چراکه در واقع این رتبه‌بندی، بر اساس شمار دوچرخه و اسکوترهای عمومی، اتوبوس‌های بدون آلایندگی، خودروهای برقی عمومی و تعداد مراکز شارژ خودروهای برقی در هر شهر انجام شده است.
باربارا استول، مدیر این کمپین معتقد است که اگرچه این شاخص‌ها مهم هستند، اما باید کارهای بیشتری انجام شود.
او می‌گوید: «اینها معیارهای بسیار مهمی هستند اما تنها به کمک آنها نمی‌توان به اهداف کاهش آلودگی هوا رسید. در شهرها باید تدابیر دیگری نیز اجرا شود از جمله وضع محدودیت‌های ترافیکی و ایجاد مناطق با آلودگی پایین.»
کاهش یا حتی ممنوعیت تردد خودروهای دیزلی و بنزینی در مراکز شهرها، یکی دیگر از راهکارهای مقابله با معضل کیفیت بد هوای شهرها است.
لندن نیز در حال گسترش مناطق با آلودگی پایین است؛ به این معنی که هر وسیله نقلیه‌ای که استانداردهای مربوط به مناطق با آلایندگی بسیار پایین (ULEZ) را رعایت نکند، باید روزانه هزینه‌ای معادل حدود ۱۴.۵۰ یورو برای رانندگی در آن منطقه بپردازد.
سیمون بیرکت، رئیس گروه «هوای پاک در لندن» معتقد است که این ابتکار باید در سطح اتحادیه اروپا نیز اجرا شود.
او می‌گوید: «دایر کردن مناطق با آلایندگی بسیار پایین، مزایای بسیاری برای سلامت افراد دارد؛ از جمله باعث کاهش شمار مراجعه کنندگان به بیمارستان و کاهش شمار مبتلایان به حملات قلبی و سکته مغزی می‌شود.»
او با استقبال از تصمیم اتحادیه اروپا برای بازنگری در دستورالعمل‌های کیفیت هوای خود می‌افزاید: «اخیراً کمیته محیط زیست پارلمان اروپا اعلام کرد که می‌خواهد قوانین جدید کیفیت هوا را با آخرین دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت درباره کیفیت هوا هماهنگ کند.»
پیش از این یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ میلادی نشان داده بود که ایجاد مناطق با آلودگی پایین، به کاهش غلظت دی اکسید نیتروژن که یک گاز بسیار مضر است، کمک می‌کند و مانع از انتشار ریزگردها (PM10) می‌شود.
