پنجاه و یک سال پیش از سفر کریستیانو رونالدو به ایران، تهران میزبان نخستین فوق‌ستاره فوتبال جهان یعنی پله بود. پله به همراه سایر بازیکنان باشگاه سانتوسِ برزیل بامداد روز پنجشنبه ۱۴ اردبیهشت ۱۳۵۱ وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد.
تیم سانتوس که برای بازی با تیم فنرباغچه به ترکیه سفر کرده بود، با دعوت باشگاه تاج (استقلال فعلی) برای انجام یک بازی دوستانه عازم تهران شد؛ آن هم بنا بر روایت‌های غیررسمی در ازای دریافت حدود ۳۴ هزار دلار آمریکا.
پله در فرودگاه مهرآباد مورد استقبال نمایندگان میزبان ایرانی، سفارت برزیل در تهران و علاقمندانش قرار گرفت و با حلقه گُل بر گردن و دسته‌های گُل به دست از سالن گمرک فرودگاه مهرآباد خارج شد.
خبرنگار روزنامه اطلاعات گزارش کرده که به هنگام خروج پله «مردم با هیجان بر شیشه‌های می‌کوفتند و فریاد می‌زدند: پله…پله…پله!، پله هم هرازگاهی می‌ایستاد و برای علاقمندان بیشمار خود، دست تکان می‌داد و گاه نیز بوسه‌یی را چاشنی جوابگویی به ابراز احساسات دوستداران خود می‌کرد. مشکل بزرگ در فرودگاه مهرآباد این بود که پله را چگونه از سالن گمرک بیرون بیاورند و سوار به اتوبوس مخصوص بکنند. جمعیت سراسر فرودگاه مهرآباد را محاصره کرده بود.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده بود: «در سالن گمرک فرودگاه مهرآباد، از در دیوار تقاضای امضاء یادگاری برای پله می‌رسید….در این بین جالب یکی از دوستداران شیطانِ پله بود که از مروارید سیاه می‌خواست تا روی ورقه‌یی را امضاء کند. وقتی به ورقه نگاه کردیم متوجه شدیم که آن چیزی جز یک سفته نیست. در واقع دوستدار شیطانِ پله می‌خواست از او سفته امضاء شده بگیرد!»
همزمان با ورود پله به تهران، تیم ملی فوتبال ایران در جریان مسابقات انتخابی المپیک در پیونگ یانگ به مصاف کره شمالی رفته و بدون گل متوقف شده بود. به همین دلیل، دست باشگاه تاج از بازیکن خالی شده بود، نه ناصر حجازی در دسترس بود و نه علی جباری و غلامحسین مظلومی و اکبر کارگرجم.
بدین ترتیب، تصمیم بر این شد که تیمی منتخب از بازیکنان باشگاه‌های تهرانی یعنی تاج، پرسپولیس، پاس، عقاب و افسر به مصاف تیم سانتوس بروند.
مسابقه برای روز جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۵۱ برنامه‌ریزی شد. حدود ۵۰ هزار بلیت بازی فروش رفت؛ بلیت‌هایی که ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ ریال قیمت‌گذاری شده بود. فروش تعداد بلیت‌ها کمتر از انتظار مالکان باشگاه تاج و در راس آنها شهاب‌الدین خسروانی بود و به همین دلیل حق پخش آن برای پایتخت‌نشینان صادر نشد و قرارداد تاج و تلویزیون ملی ایران تنها به پخش آن در شهرستان‌ها محدود شد.
رضا پهلوی، ولیعهد وقتِ ایران هم با حضور در جایگاه ویژه تماشاگر مسابقه‌ای بود که ساعت ۱۴ در ورزشگاه ۱۰۰ هزارنفری آریامهر (آزادی فعلی) آغاز شد.
تیم منتخب تهران شامل کیوان نیکنفس (پاس)، منصور رشیدی (تاج)، حسن حبیبی (پاس)، مسعود معینی (تاج)، مهدی لواسانی (تاج) منصور پورحیدری (تاج)، جان ملکی (تاج)، الله‌وردی (تاج)، نصرالله عبداللهی (تاج)، همایون شاهرخی (پاس)، ادیبی (پرسپولیس)، فریدون معینی (پرسپولیس)، احمد منشی‌زاده (افسر)، مسعود مژدهی (تاج)، پرویز میرزاحسن (پاس)، مهدی حاج محمد (تاج)، غلام وفاخواه و حسین باباخانلو (عقاب)، علیرضا میرشکار (تاج)، ایرج سلیمانی و اکبر محمدی (پرسپولیس) بود. محراب شاهرخی هم که در آن زمان از سوی مطبوعات ایران به «پله ایران» ملقب شده بود، پس از حضور در مراسم استقبال از پله در فرودگاه مهرآباد، با وجود بیماری برای حضور در ترکیب تیم منتخب تهران اعلام آمادگی کرده بود.
پنجاه هزار تماشاگر به ورزشگاه آریامهر رفتند. باشگاه تاج هم در برابر صدور حق پخش تلویزیونی تهران کوتاه آمد.
تیم سانتوس با وجود بازی خشن و پربرخوردی که از سوی طرف ایرانی ارائه شد، پنج بار دروازه منتخب تهران را گشود. بر پایه گزارش روزنامه اطلاعات (چاپ شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۵۱) پله به راحتی چهار مدافع ایرانی را از پیش رو برمی‌داشته و برای مهار کامل او نیاز به هشت بازیکن بوده است. پله در دقیقه ۲۱ بازی برای نخستین بار دروازه کیوان نیکنفس را می‌گشاید. پله در نیمه دوم هت‌تریک می‌کند و تنها گل تیم منتخب تهران هم توسطپرویز میرزا حسن به ثمر می‌رسد.
بر پایه گزارش روزنامه اطلاعات، قبل از شروع بازی و بین دو تایم بازی، فوتبالیست‌های تهرانی، تماشاچیان، پلیس، توپ جمع‌کن‌ها، حتی عکاسان و … برای عکس گرفتن با پله سر و دست می‌شکستند.
پله در مجموع ۶۰ ساعت در تهران حضور داشت. او پس از پایان بازی به کاباره دانسینگ رفت؛ کاباره شکوفه نو که در روز ورود او به تهران با درج آگهی در صفحه نخست روزنامه اطلاعات از دعوت اعضای دو تیم منتخب تهران و سانتوس در جمعه شب خبر داده بود. پله و هم تیمی‌هایش روز شنبه را نیز به خیابان‌گردی و خرید در تهران گذراندند و پیش از ترک تهران به تماشای ورزش باستانی در زورخانه‌ای در تهران برده شدند.
