اخیرا اعلام شده آل پاچینو، یکی از بزرگترین ستاره‌های تاریخ هالیوود، قرار است در فیلم «Lear Rex» ساخته برنارد رز در نقش شاه لیر به ایفای نقش بپردازد. این اتفاق می‌تواند یک خداحافظی باشکوه برای ابرستاره‌ای باشد که شاید نمونه‌اش هرگز در تاریخ سینما یافت نشود! به همین بهانه در ادامه نگاهی خواهیم داشت به تعدادی از فیلم های برتر آل پاچینو؛ ستاره بی‌تکراری که با ظهورش روی پرده‌های سینما در دهه 1970 ، تحولی شگرف در صنعت سینما به وجود آورد.
آل پاچینو در طول نیم قرن بازیگری کلکسیونی از نقش‌آفرینی‌های درخشان در ژانرهای مختلف را در کارنامه خود دارد. در این مسیر او اجراهای تحسین‌برانگیزی داشته که هریک می‌توانند کلاس درسی برای علاقمندان به بازیگری در دنیا باشند. با این وجود آنچه در ادامه مطالعه خواهید کرد بخشی از برترین بازی‌های او در طول تاریخ به شمار می‌رود. انتخاب یک لیست از برترین نقش‌آفرینی‌های آل پاچینو حقیقتا بسیار سخت و دشوار است؛ خصوصا زمانی که مجبور باشید آثار درخشانی مثل «بوی خوش یک زن» یا «وکیل مدافع شیطان» که یکی از بهترین فیلم های ترسناک تاریخ به شمار می‌رود را در آن قرار ندهید!
Glegarry Glen Ross (1992)
دیوید مامت فیلمنامه «گلن‌گری گلن راس» را بر اساس نمایشنامه‌ای مطرح که در سال ۱۹۸۴ برنده جوایز فراوانی شده بود، به رشته نگارش درآورده است. در این سمفونی هر شخصیت تصویر متفاوتی از فریب کاری، تندخویی و نفرت را ارائه می‌دهد. اما نقش «ریکی روما» با بازی آل پاچینو از بقیه یک سر و گردن بالاتر است. آل پاچینو با بازی در این نقش با زبردستی هر چه تمام روما را یک فروشنده از خودراضی، مغرور و بداخلاق نشان می‌دهد که بی‌نهایت زیاده‌طلب است و پایانی برای جاه‌طلبی‌اش متصور نیست.
آل پاچینو در این فیلم در مقابل بازیگرانی افسانه‌ای سینما مثل جک لمون، آلن آرکین، اد هریس، الک بالدوین و کوین اسپیسی قرار می‌گیرد و با ایفای نقش روما تصویری عیان از هنر بازیگری‌اش را به معرض نمایش می‌گذارد.
Once Upon a Time in Hollywood (2019)
آل پاچینو با حضور کوتاه در «روزی روزگاری در هالیوود»، آخرین ساخته تارانتینو در ژانر کمدی–درام، به عنوان یک تهیه‌کننده هالیوود، نقش مکمل خود را فوق العاده را اجرا کرده و قدرت افسانه‌ای بازیگری‌اش را بار دیگر به رخ می‌کشد.
روزی روزگاری در هالیوود یک اقتباس عالی، اما خیالی، از ماجرای معروف قتل‌های «منسون‌ها» است که در سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد. موضوع و لحن این فیلم با سبک بازیگری آل پاچینو بسیار جور و مناسب است و همین مساله فیلم خاطره‌انگیز روزی روزگاری در هالیوود را به یکی از آثار برتر در رزومه بازیگری او تبدیل می‌کند. جالب است بدانید اولین حضور آل پاچینو در یک فیلم سینمایی نیز بر حس اتفاق در سال ۱۹۶۹ بوده است!
Heat (1995)
پس از شکست‌های پیاپی آثار آل پاچینو در دهه ۸۰ که موجب دوری چهار ساله او از سینما شد، فیلم «مخمصه» به کارگردانی و نویسندگی مایکل مان یکی از بزرگترین بازگشت‌های آل پاچینو به نوار درخشش در تاریخ بازیگری‌اش به شمار می‌رود.
آل پاچینو در این اثر پلیسی جنایی فراموش‌نشدنی، برای اولین بار با رابرت دنیرو، یکی دیگر از نمادهای ایتالیایی – آمریکایی سینمای گانگستری در دهه ۱۹۷۰ همبازی شد و اثری خاطره‌انگیز را به ثبت رساند که برخی صحنه‌ها و دیالوگ‌های شگفت‌انگیز آن هنوز هم سر زبان بسیاری افراد جریان دارند. علیرغم بازی مسحورکننده و رازآلود آل پاچینو در نقش «وینسنت هانا»، او به‌خاطر این نقش حتی نامزد جایزه اسکار نشد! این مساله اما دلیل نمی‌شود که درخشش او در این نقش را از یاد ببریم!
Serpico (1973)
در کنار فرانسیس فورد کاپولا، یکی از کارگردانانی که درک عالی و کاملی از آل پاچینو دارد سیدنی لومت است. این کارگردان در دهه ۱۹۷۰ دو همکاری درخشان با آل پاچینو داشت که هردو در شمار فیلم های برتر این ستاره هالیوود قرار می‌گیرند. یکی از این دو فیلم، او را به عنوان یک پلیس و دیگری در نقش یک دزد معرفی کرد و درخشش آل پاچینو هردوی این نقش‌ها را به نمونه‌هایی بدیع از بازیگری تبدیل کرد.
در فیلم «سرپیکو» پاچینو با بازی درخشانش در نقش یک سوت‌زن نیروی پلیس نیویورک تصویری ماندگار از یک افسر پلیس ارائه داد؛ تصویری که در سال‌های بعد به‌کرات در آثاری مانند And Justice for All و The Insider تکرار شد. این بازی درخشان باعث شده علیرغم تمامی آثار فوق‌العاده‌ای که پاچینو در طول دوران هنری‌اش ارائه کرده، سرپیکو جایگاه ویژه‌ای در آلبوم افتخاراتش داشته باشد.
The Godfather (1972)
آل پاچینو در ۳۱ سالگی در سومین تجربه خود بر روی پرده با ایفای نقش مایکل کورلئونه، پسر به‌ظاهر آرام دُن ویتو، در شاهکار ماندگار کاپولا یکی از درخشان‌ترین تجسم‌ها از رئیس مافیا یا شاید به‌یادماندنی‌ترین آن‌ها را ارائه نمود. البته نقش فرانسیس فورد کاپولا در درخشش آل پاچینو در پدرخوانده انکارناپذیر است! در آن زمان کاپولا یک‌تنه در مقابل مخالفت‌های استودیو در خصوص انتخاب نامتعارف یک بازیگر تازه‌کار برای ایفای نقش اصلی پدرخوانده مقاومت کرد و توانست آغازگر مسیر درخشش یکی از بزرگترین ستارگانی شود که هالیوود تا کنون به خود دیده است.
The Godfather Part ll (1974)
کاپولا برنامه ای برای ساخت دنباله پدر خوانده نداشت؛ اما پس از دست به گریبان شدن با مشکلات مالی تصمیم به ساخت قسمت دوم از این فرنچایز گرفت و در کمال تعجب، به جز مارلون براندو، تمامی بازیگران اصلی نسخه اول را نیز با خود همراه کرد.
به‌زعم بسیاری افراد، نسخه دوم پدرخوانده بسیار بهتر از نسخه اول از آب درآمده و بخش اعظم این مساله به‌خاطر عملکرد خیره‌کننده آل پاچینو در نقش مایکل کورلئونه است. او در این فیلم از شک و تردیدهای نسخه اول فاصله گرفته و مصمم‌تر به تخت و تاج پادشاهی‌اش بر مافیا نزدیک می‌شود. این اتفاق چیزی است که او را هم‌تراز مارلون براندو، جیمز گاندولفینی و بسیاری چهره‌های سرشناس دیگر به‌عنوان یکی از برترین ایفاکنندگان نقش رئیس مافیا در تاریخ قرار می‌دهد.
Dog Day Afternoon (1975)
دیگر همکاری درخشان آل پاچینو و سیدنی لومت در «بعد از ظهر سگی» است. این فیلم اثری به‌شدت هیجان انگیز و روایتگر یک سرقت بزرگ است که کمتر اثری در تاریخ هالیوود توانسته از نظر عمق و وسعت به آن نزدیک شود. داستان این فیلم برگرفته از ماجرایی واقعی درباره یک سرقت نافرجام توسط «جان ویوتوویچ» (که در فیلم به «سانی وورتزیک» تغییر نام داده شده است) از بانک Gravesend Chase منتهن در سال 1972 است.
بعد از ظهر سگی ویترینی برای نمایش هنر بازیگری آل پاچینوست که توانمندی او در انتقال ریزترین جزئیات و اتفاقات داستان را به بهترین شکل به تصویر می‌کشد. این فیلم به شکلی کاملا شفاف دوره پر از جرم و جنایت آمریکا و چالش‌های پلیس در اجرای قانون در آن دوران را نمایش می‌دهد. بعد از ظهر سگی را می توان یکی از بهترین ساخته‌های سیدنی لومت دانست که در آن همه‌چیز، از بازیگری آل پاچینو گرفته تا کارگردانی، فوق‌العاده و بی‌نقص هستند.
منبع: گجت‌نیوز
